شعری زیبا از ابوالفضل(فاضل) نظری

از باغ می برند چراغانیت کنند                             

تا کاج جشنهای زمستانیت کنند

 

پوشانده اند صبح تو را ابرهای تار

تنها به این بهانه که بارانیت کنند

 

یوسف به این رها شدن از چاه دل نبند

این بار می برند که زندانیت کنند

 

ای گل گمان نکن به شب جشن می روی

شاید به خاک مرده ای ارزانیت کنند

 

یک نقطه بیش فرق رحیم و رجیم نیست

از نقطه ای بترس که شیطانیت کنند

 

آب طلب نکرده همیشه مراد نیست

گاهی بهانه ایست که قربانیت کنند