توصیف شهید آبزاده از زبان شهید شاحیدر

من او را فردی  آزاده، آزاده ای مسلمان، مسلمانی مؤمن، مؤمنی مجاهد، مـجاهـدی مخـلص، مخـلصی پـیروز، پـیروزی سـاکت و سـاکتی خروشان می دانم.

خدایا چیزهایی را که در قلبم هست و نمی توانم به زبان بیاورم و قلم تحریرم را یارای کشش صفاتش نیست، میوه هایی است…

رسیده و آبدار که بر پشت انسانی (ساکت به مفهوم واقعی) فشار می آورد و از او ان شاءاللّه انسانی کامل خواهد ساخت و گوئی اینها همه (چیزهایی که گفته خواهد شد) در پیشانی او نمایان است. بگونه ای که هرکس در نگاه اول آنها را شناسایی می کند. نمی دانم از کجا شروع کنم هرگاه که او را می بینیم روحی تازه و بشاشیتی نو در من ایجاد می شود و احساس می کنم دیدن او ثواب و نگاهش عبادت است.

هنگام نشستن مقابل قرآن ادب کامل را رعایت می کند و بیشتر اوقات درجلسه سر را پایین نگه میدارد. ندیده ام کسی ازبرخورد او شکایت کند، فردی مؤدّب و با معرفت.

روزی از او سوال کردم که در روز چه مقدار مطالعه می کنی و او چون دارای قلبی پاک و با صداقت است، حرفش را بدون ریا و واهمه ای می زند، در جواب گفت: تقریباً دو ساعت، گفتم بدین صورت در هفته ۱۴ ساعت مطالعه می کنی، در حالی که سر را پایین انداخت به من فهماند که این چنین است.

دیگر از صفات او می توان نـماز خـالـصانـه و با حـضور قلب او را گفت و عبادتهای دیگرش را از جمله زیـاد قـرآن خـوانـدن، خـامـوشـی زبـان و سـخن بـجا و بسیاری دیـگر که هـر کـدام به نـوبـه خـود بـرایش عـبادت محسوب می شود و راستی آیا مؤمن را می توان شناخت؟ که مؤمن هر روزش شهید است.

سعی کن زیاد احساساتت را بروز ندهی ممکن است زمانی آنها را از دست بدهی. (امید)

یکشنبه ۲۰ آبان ۱۳۶۳