۳-دست نوشته شهید پلنگچی- در وصف یاران خوبمان

 در وصف یاران خوبمان

ای کاش برای آخرین دیدار و بخشش شما را می دیدم ، ای کاش خاک بر سرمان می زدیم و از فرط دوریشان به خود وا حسرتا می گفتیم ، ای کاش این عاشقان را یکبار دیگر می دیدم .

آنان یارانی بودند که با هم آمدیم ولی بی آنان باید بر گردیم چه مصیبتی از این بزرگتر ، خدایا از همه نظر آنان را پذیرفتی، هر وقت می دیدیمشان نور از چهره شان می بارید ، همه اش عشق به تو ای الرحمن الرحیم ، همه اش اخلاص، در آخرین دیدار با شوری و حالی دیگر همه خداحافظی می کردند، ای وای وای وای واحسرتا ، گلهایی در این میان از دستمان رفتند که دیگر هیچ لحظه و هیچ دیداری دیگر آنها را نمی بینیم ، در این میان خوبانی رفتند که چراغ زندگیشان را به اسلام هدیه دادند ، ای وای خانه هایی این بار در مرگ عزیزانشان داغدار شدند که واحسرتا می گویند.

اینبار کبوترهایی رفتند که فقط با گریه در شب آخر خودشان را به خدا معرفی  می کردند آنانی که  دوان دوان با بالهای ملائکه رهسپار خدایشان شدند ، آنان سرمست از شوق و صفا بودند، آنان کسانی بودند که بر تخت سنگهای سرد زندگی ، آتش و حرارتی بر پا کردند ، آنان یارانی الهی و از خود گذشته بودند ، آنان فقط کوله بارشان به جز تقوی چیز دیگری نبود ، آنان صدای العفوشان تمام فضای جبهه را گرفت و آخرین گریه شان را با شوق و با تمام خلوص به خدایشان عرضه می کردند .

دیگر بار بعد از آنها افسوس ، باید بر سر زنم که یارانمان رفتند، ای بهترین دوستانمان کجایید ، به کجا پر کشیدید و رفتید ای گلهای سرسبد نور به کدام دیار پر کشیدید ، ای منادیان حق و ای سلحشوران وادی نور و صمیمیت به کدامین منزل رهسپار شدید ای گلهای همیشه شاداب و خوشبو، به کدامین سوی حرکت کردید ، افسوس ، افسوس، افسوس ، و هزاران افسوس ، ای تنها یارانمان چه جایی را انتخاب کرده اید عزیزان وادی صفا به کدامین سرمنزل جایگزین شدید . افسوس بعد از تو ای  دوستانمان ، چه کنیم جز افسوس بر تمام عمر تبهکارمان، ای عاشقان روحتان شاد و طریق راهتان پر رهرو باد.

ساعت۲:۳۰ ۱/۱۲/۱۳۶۴آ-بهمن           م-خ