شعری با چهار گویش

به گزارش شبکه خبری دز(دز ان ان)،محمد بقالان، شاعر آیینی و محلی‌سرای خوزستانی، شعرِ  ترکیب‌بندیِ مناظره با چهار زبان شوشتری و دزفولی و لری و فارسی سروده است که پاره‌ای از منتقدان ادبی معتقدند می‌توان آن را در تاریخ ادبیات بی‌سابقه دانست چراکه برای اولین بار است که شعری با چهار زبان یا گویش یا لهجه سروده می‌شود.
بند اول شوشتری:
دردُم که نه درمون بیدِشَه هیچ نه چاره
هردَم بِکشه تیر اَ  مین سینه دوباره
اَو روز که وُزَه او ب گِره هی اَزمون کِناره
روز عید بَتَر شامِ غریبون سیمون تاره
کاش میمَه اَ دیر یَه پِرِه کُرد اَزمون نِظارَه
{ بلکه گُشَه سیمون دَری اَ بَشنِه یِ دیوار
بند دوم دزفولی:
چا نَمبینَه مون چارَه ذُغال اَر نزنیم نُق
یا نَنَه چه سر روزمون اومَس اَر نَکَشیم جُق
اَ لِنگِ لَقَـت شُوندَن و هم دو زَدَن شُق
چِی گُروَه گِرُفمونَه خودش سر تِکِ مَرزُق
لِف کرمی به اُزمویه مو تا کی بِخوَریم لُق
{ اَر چی خرِ سقا نه کِپیم مین بنِ بِندار
بند سوم بختیاری:
هی کر هو  زِ هَر هیردَه خَوَر واخورَه خُوس
ز اینو که اِگوی وا هو که نهونی  زِوَره خُوس
مر نونَه : که باغ چی سرِ کَل قربون گَرَه خُوس
مِنِ فیلمِ دو عالم همه جا : بازیگره خُوس
اَر بَردِ بَلا اینه : اِسازَه سپره خُوس
{ هی قربون او بَرد که هو ناس ، وُر مِنِ کیوار
بند چهارم فارسی:
چندی است میان من و دل جنگ گرفته
آئینه ی آئین دلم زنگ گرفته
شیطان هوا زیر بغل سنگ گرفته
این زنگی بد مست به من تنگ گرفته
پتیاره نفس است که نیرنگ گرفته
{ « لا حول و لا قوۀ الا » تو مدد کار…