سلام بر نخلستان

سلام بر نخلستان

سلامی گرم از سینه ای پر آتش بر نخلی مقاوم و صبور. نخلی که مقاومتش، صبرش، ایستادگیش و راستاییش همه و همه در حد اعلا می باشند.

نخلی که از اول جنگ همچون کوهی مقاوم ]بود[بر زمینی که شاهد هزاران درد و رنج می باشد. هنگامی که در نخلستان قدم می زنم روح معنویت خاصی می گیرم نمی دانم به یاد زمان پیامبر می افتم فکر می کنم اینک در شب، علی(ع) در میان نخلستان گریه می کند و در روز میان نخلها کار می کند. ای نخل تو دوست منی، گاه احساس می کنم می خواهی با من سخن بگویی گاه می خواهی فاجعه شهادت فوجی و حاجیان را باز گویی نمایی ولی افسوس که زبان نداری ای نخل تو آنهمه فاجعه کشتار و… دیدی ولی هیچ خم به ابرو نمی آوردی وقتی صحنه مقاومتت که حاضر نشده ای در مقابل کسی خم بشوی و سر تعظیم بر هیچ جنایت گری را نداده ای ]بذهن می آورم[درسی بزرگ از تو می گیرم.

هنگامی که کوشش و سعیت را برای بالا رفتن و رسیدن به هدفی را می بینم درسی بس عجیب می گیرم. خدایا کمرم را مانند نخل در برابر هیچ قدرتی به جز تو خم مکن و سعی و کوششم را برای رسیدن به تو افزون گردان.