مسجد صاحب الزمان (عج) دزفول پرورشگاه نیروهای انقلابی ، فرهنگی و حزب اللهی
الکافی
کتاب «الکافی» تالیف شیخ محمد بن یعقوب کلینی بغدادی – در گذشته به سال ۳۲۸ ه.ق – است.
در کتاب «تاج العروس» زیر واژه «کلان» چنین نوشته شده است:
«ابو جعفر محمد بن یعقوب کلینی از فقیهان و عالمان بزرگ شیعه در عهد خلافت المقتدر بالله عباسی بوده و به جهت ورودش به ناحیه «درب السلسله» در بغداد، سلسلی لقب یافته است» .او به سال ۳۲۷ ه.ق در ناحیه «درب السلسله (۱) » و نیز در «صور (۲) » وایتحدیث میکرد.
شیخ طوسی گفته است:
شیخ کلینی قابل اعتمادترین و استوارترین دانشمند در علم حدیثبود که کتاب «الکافی» را در طول بیستسال تصنیف کرد و به سال ۳۲۸ ه.ق درگذشت.
نجاشی گفته است:
شیخ کلینی به سال ۳۲۹ ه.ق – سال پراکندگی ستارگان (۳) – وفات یافت و ابو قیراط، محمد بن جعفر حسینی بر جنازه وی نماز گزارد و در آرامگاهی که در «باب الکوفه» است، به خاک سپرده شد.ابن عبدون گفته است:
من قبر او را در جاده طائی دیدهام که تخته سنگی بر روی آن نهاده شده و بر آن تخته سنگ نام وی و پدرش نوشته شده است.
ابو علی در کتاب «منتهی المقال» گفته است:
آرامگاه شیخ کلینی در تکیه مشهور مولوی در ناحیه شرقی بغداد واقع شده که زیارتگاه خاص و عام است و بر نمای بیرونی آن پنجرهای کار گذاشته شده که در سمت چپ عابری که به قصد ورود به شهر از روی پل (۴) میگذرد، قرار گرفته است.
تالیفات شیخ کلینی
تالیفات شیخ کلینی عبارتند از:
۱- کتاب «رسائل الائمه» – درود بر آنان – که سید – بن طاووس مطالبی از آن را در کتاب «کشف المحجه» آورده است.
۲- کتاب «الرد علی القرامطه» .
۳- کتاب «ما قیل فی الائمه من الشعر» .
۴- کتاب «الرجال» .
۵- کتاب «تعبیر الرؤیا» .
۶- کتاب «الکافی» .علامه شیخ آقا بزرگ تهرانی در کتاب «الذریعه» ، ج ۱۷، ص ۲۴۵ به توصیف کتاب «الکافی» پرداخته و چنینگفته است:
این کتاب یکی از مهمترین کتابهای چهارگانه است که مبتنی بر اصول قابل اعتماد است و کتابی همانند آن در نقل و روایت احادیث از پیامبر اکرم و امامان – درود خدا بر آنان – به رشته تحریر در نیامده است.
این کتاب مشتمل برسی و چهار رساله و سیصد و بیست و شش باب است که شیخ کلینی آن را در دوران غیبت صغرای امام زمان – درود بر وی – در طول مدت بیستسال تالیف کرده است.
کتاب مذکور دارای سه بخش است:
۱- اصول کافی ۲- فروغ کافی ۳- روضه کافی
بر این کتاب شروح و حواشی و تعلیقات بسیاری نیز نوشته شده است.
شیخ یوسف بحرانی در کتاب «لؤلؤه البحرین» ، ص ۳۹۴ مجموع احادیث کتاب «الکافی» را به ترتیب زیر چنین ذکر کرده است:
۵۰۷۷ حدیث صحیح.
۱۴۴ حدیثحسن.
۱۱۱۸ حدیث موثق.
۳۰۲ حدیث قوی.
۹۴۸۰ حدیث ضعیف.
بنابر این کتاب «الکافی» مجموعا ۱۶۱۲۱ حدیث دارد و نسخههای خطی آن نیز بسیار است.کهنترین نسخهای که من از این کتاب دیدهام، نسخه موجود در کتابخانه مدرسه علمیه نواب در شهر مقدس مشهد است که به خط علی بن ابی المیامین (ظ) علی بن احمد بن علی بوده و به سال ۶۷۵ ه.ق در شهر واسط نگارش یافته است و هم اکنون نیز در میان میکرو فیلمهای کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران به شماره ۵۱۵۶ یافت میشود (۵).
کتاب «الکافی» چندین بار در ایران و هند به چاپ رسیده است، از جمله:
الف – در لکهنو به سال ۱۳۰۲ ه.ق.
ب – در ایران به سال ۱۲۷۸، ۱۲۸۱، ۱۳۱۱، ۱۳۱۵، و ۱۳۷۴ ه.ق.
ج – اخیرا نیز به سال ۱۳۸۱ ه.ق در هشت مجلد به سرمایه کتابخانه اسلامیه به زیور طبع آراسته شده است.همچنین دکتر حسین علی محفوظ شرح حال مفصلی از شیخ کلینی نوشته است که در آغاز کتاب «الکافی» چاپ شده و نیز به صورت جداگانه تحت عنوان «سیره الکلینی» انتشار یافته است.
من لا یحضره الفقیه
کتاب «من لا یحضره الفقیه» تالیف شیخ محمد بن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی – در گذشته به سال ۳۸۱ ه.ق – است.
علامه حلی درباره وی چنین گفته است: «شیخ و فقیه ما و زعیم مذهب شیعه در خراسان که مردی کهنسال بود و همه مشایخ شیعه از او پیروی میکردند، به سال ۳۵۵ ه.ق وارد بغداد شد.او از فقیهان عالیقدر، حافظان حدیث، عالمان علم رجال و راویان اخبار به شمار میرفت که در حفظ حدیث و کثرت دانش میان اهالی قم بی نظیر بود.وی در حدود سیصد تالیف داشته و به سال ۳۸۱ ه.ق در شهر ری در گذشته است.
علامه سید بحر العلوم درباره او نیز گفته است:
«محمد بن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی یکی از شخصیتهای بزرگ شیعه و رکنی از ارکان شریعت اسلام و سرآمد محدثان بود که در روایتحدیث از امامان راستین – درود بر آنان – صداقت داشت.او از برکت دعای امام – زمان – درود بروی – دیده به جهان گشود و بدان جهتبه درجاتی عالی از فضل و کرامت نائل آمد و امام در توقیعی که از ناحیه مقدسش صادر شده بود، وی را چنین توصیف کرده است:
«صدوق فقیهی بزرگوار است که خداوند مردم را به وسیله او بهرهمند میگرداند» .
تالیفات شیخ صدوق
پارهای از تالیفات شیخ صدوق عبارتند از:
۱- کتاب «علل الشرایع» .
۲- کتاب «عیون اخبار الرضا» . – کتاب «الامالی» .
۴- کتاب «الخصال» .
۵- کتاب «ثواب الاعمال» .
۶- کتاب «من لا یحضره الفقیه» .
علامه سید بحر العلوم به توصیف کتاب «من لا یحضره الفقیه» پرداخته و چنین گفته است:
«این کتاب یکی از کتابهایی است که در شهرت و اعتبار به روشنایی روز میماند.
محدث نوری نیز درباره کتاب مذکور گفته است:
«بسیاری از علماء، احادیث موجود در کتاب «من لا یحضره الفقیه» را از چند نظر بر احادیث مذکور در سه کتاب دیگر از کتابهای چهارگانه ترجیح دادهاند، چه آنان اعتقاد داشتند که شیخ صدوق احادیثبسیاری را حفظ بوده و آنها را نیک ضبط کرده و در روایت تامل روا داشته است و نیز کتاب خود را پس از کتاب «الکافی» تالیف نموده و صحت احادیثی را که در کتاب آورده، تضمین کرده است، و نه تنها مانند دیگر مؤلفان قصد گردآوری همه احادیث روایتشده را نداشته، بلکه به ثبت احادیث پرداخته است که بدانها فتوی داده و بر صحت آنها حکم کرده است و با اعتقادی راسخ آنها را حجت میان خود و خدا میدانسته است» .
وی نام کتاب «من لا یحضره الفقیه» را از کتاب «من لا یحضره الطبیب» تالیف محمد بن زکریای رازی اقتباس کرده است.
شیخ صدوق این کتاب را در چهار مجلد تالیف نمود و محدث بحرانی احادیث مذکور در چهار مجلد را شماره کرده و مجموع آنها را ۵۹۶۳ حدیث در ۴۴۶ باب به ترتیب زیر ذکر نموده است:
۳۹۱۳ حدیث مسند.
۲۰۵۰ حدیث مرسل.
نسخههای خطی این کتاب فراوان است که یکی از آنها نسخه مورخ سال ۶۸۱ ه.ق در کتابخانه منچستر است، همچنانکه در صفحه ۲۹۸ فهرست کتابهای خطی آن کتابخانه به سال ۱۹۳۴ م چاپ شده، آمده است.
البته من هنوز بدان نسخه خطی دست نیافتهام.
همچنین کتاب فوق الذکر چندین بار به چاپ رسیده است، از جمله:
الف – در لکهنوی هند به سال ۱۳۰۰ ه.ق.
ب – در تبریز به سال ۱۳۲۲ ه.ق.
ج – در تهران به سال ۱۳۷۲ ه.ق.
د – در نجف اشرف به سال ۱۳۷۷ ه.ق.
سید حسن خراسان شرح حال مبسوطی از شیخ صدوق نگاشته که به عنوان مقدمه جلد اول کتاب «من لا یحضره الفقیه» در سال ۱۳۷۷ ه.ق به زیور طبع آراسته شده است.
تهذیب الاحکام
کتاب «تهذیب الاحکام» تالیف شیخ الطائفه ابو جعفر محمد بن حسن طوسی – در گذشته به سال ۴۶۰ ه.ق – است.
علامه حلی درباره وی گفته است:
«شیخ الطائفه و زعیم و پیشوای شیعه دانشمندی عالیقدر و بلند مرتبت و مورد اعتماد و راستگو بوده که در علم اخبار، رجال، فقه، اصول، کلام، ادب و جمیع فضائل انسانی سر آمد روزگار خویش به شمار میرفته است.وی در همه فنون اسلامی دستبه تالیف زده و به تهذیب عقاید و اصول و فروع پرداخته و از جهت علمی و عملی جامع کمالات نفسانی بوده است» .
شیخ الطائفه در ماه رمضان سال ۳۸۵ ه.ق به دنیا آمد و به سال ۴۰۸ ه.ق به بغداد رفت و خلیفه عباسی عبد الله بن قادر، ملقب به «القائم بامر الله» کرسی علم کلام را دراختیار وی نهاد.سپس شیخ در سال ۴۴۸ ه.ق به نجف اشرف هجرت کرد و فعالیت علمی را در آنجا از نو زنده کرد و رونق بخشید و از آن پس نجف به صورت حوزه علمیه بزرگ شیعه در آمد که تا به امروز همچنان پابرجاست.
شیخ طوسی – خدایش رحمت کناد – همچنان در نجف بود تا در شب ۲۲ محرم سال ۴۶۰ ه.ق چشم از جهان فرو بست و در آن ایام تعداد شاگردان شیعی وی به سیصد تن میرسید و تعداد شاگردان سنی مذهبش نیز بسیار بود.
تالیفات شیخ طوسی
شیخ طوسی بیش از پنجاه کتاب تالیف کرده است که پارهای از آنها عبارتند از:
۱- کتاب «مسائل الخلاف» .
۲- کتاب «التبیان فی تفسیر القرآن» .
۳- کتاب «المبسوط فی الفقه» .
۴- کتاب «الرجال» یا «الابواب» .
۵- کتاب «الفهرست» .
۶- کتاب «التهذیب» .
علامه شیخ آقا بزرگ تهرانی در کتاب «الذریعه» ، ج ۴، ص ۵۰۴ به توصیف کتاب «التهذیب» پرداخته و گفته است:
«این کتاب یکی از کتابهای چهارگانه و مجموعههای کهن است که از زمان تالیف آن تا به امروز ماخذ و مرجع دانشمندان شیعین بوده است.شیخ الطائفه این کتاب را از اصول صحیح و قابل اعتماد نزد علمای پیشین و نیز از کتابهایی اتخاذ کرده و به رشته تحریر در آورده است که خود آنها را از هنگام ورود به بغداد در سال ۴۰۸ ه.ق تا زمان هجرت به نجف در سال ۴۴۸ ه.ق در اختیار داشته است» .
این کتاب شرحی استبر رساله «المقنعه» تالیفاستادش شیخ محمد بن محمد بن نعمان، معروف به شیخ مفید در گذشته به سال ۴۱۳ ه.ق که در زمینه فقه نگاشته شده است (۶).
محدث بحرانی گفته است (۷):
« ابواب کتاب « التهذیب» را شمردهام، ۹۳ باب بوده و ۱۲۵۹۰ حدیث داشته است» .
نسخههای خطی این کتاب فراوان است و شیخ آقا – بزرگ تهرانی در کتاب «الذریعه» گفته است (۸):
«جزء اول کتاب در تبریز و به خط مؤلف آن شیخ الطائفه یافت میشود و این نسخه که خطی شیخ بهائی نیز بر روی آن به چشم میخورد، در کتابخانه سید میرزا محمد حسین بن علی اصغر شیخ الاسلام طباطبایی – در گذشته به سال ۱۲۹۲ ه.ق – وجود دارد و هم اکنون در اختیار نوادگان وی میباشد» .شیخ عز الدین بن عبد الصمد عاملی نسخهای از آن را در سال ۹۴۹ ه.ق به خط خویش نوشته و در پایان آن چنین نگاشته است:
«من نسخه دست نویس خود را با نسخه اصلی کتاب که به خط مؤلف کتاب، شیخ طوسی است، مقابله و تصحیح نمودهام» .
این کتاب تا کنون چندین بار به چاپ رسیده است که یکبار در سال ۱۳۱۸ ه.ق و بار دیگر در سال ۱۳۷۸ ه.ق در ده مجلد در نجف اشرف به زیور طبع آراسته شده است.علامه شیخ آقا بزرگ تهرانی شرح احوال و آثار شیخ طوسی را مفصلا به عنوان مقدمهای بر تفسیر «التبیان» شیخ طوسی به رشته تحریر در آورده که به سال ۱۳۸۱ ه.ق در نجف اشرف به چاپ رسیده است و همین مقدمه نیز با عنوان «حیاه الشیخ الطوسی» به طور مستقل چاپ شده است.
الاستبصار
کتاب «الاستبصار» نیز تالیف شیخ طوسی است کهشرح حال وی به طور خلاصه در صفحات قبل بیان شد.
علامه شیخ آقا بزرگ تهرانی به توصیف این کتاب پرداخته و چنین گفته است (۹):
«این کتاب یکی از کتابهای چهارگانه و مجموعههای حدیث است که نزد فقیهان شیعی دوازده امامی مدار استنباط احکام شرعی بودهاند و مشتمل بر چندین کتاب تهذیب است که تنها موارد اختلاف اخبار در آن ذکر گردیده و روش جمع و ائتلاف میان اخبار مخالف و موافق بیان شده است» .
شیخ طوسی گفته است (۱۰):
«بدانید – خدایتان تایید کناد – که من این کتاب را به سه بخش تقسیم کردهام: بخش اول و دوم مسائل مربوط به عبادات را شامل میشود و بخش سوم در زمینه معاملات و دیگر ابواب فقهی است».
شیخ الطائفه – خدایش رحمت کناد – احادیث این کتاب را به ترتیب زیر دستهبندی کرده است:
۱- بخش اول: شامل ۳۰۰ باب و ۱۸۹۹ حدیث.
۲- بخش دوم: شامل ۲۱۷ باب و ۱۱۷۷ حدیث.
۳- بخش سوم: شامل ۳۹۸ باب و ۲۴۵۵ حدیث.
بنابر این، کتاب « الاستبصار» مجموعا ۹۱۵ باب و ۵۵۳۱ حدیث را در بر میگیرد.
نسخه خطی این کتاب فراوان است که یکی از آنها نسخهای استبه خط شیخ جعفر بن علی بن جعفر مشهدی که در روز هشتم ماه ذی قعده سال ۵۷۳ ه.ق کتابت آن را به پایان برده است.
وی این نسخه را از روی نسخه دست نویس مؤلف، شیخ طوسی – در گذشته به سال ۴۶۰ ه.ق – نوشته است که هم اکنون در کتابخانه شیخ علی کاشف الغطاء در نجفاشرف وجود دارد.
این کتاب چندین بار به چاپ رسیده است، از جمله:
الف – در لکهنوی هند به سال ۱۳۰۷ ه.ق (۱۱)
ب – در نجف اشرف به سال ۱۳۷۵ ه.ق در چهار مجلد.
پی نوشت :
۱- به کتاب «الاستبصار» – تالیف شیخ طوسی، ج ۲، ص ۳۵۲ رجوع کنید.
۲- به شرح حال شیخ کلینی در کتاب «لسان المیزان» ، ج ۵، ص ۴۳۳ و نیز به کتاب «تاریخ الکامل» – تالیف ابن اثیر، ذیل حوادث سال ۲۲۸ ه.ق رجوع کنید.
۳- سالی را گویند که ظاهرا حوادث جوی و ریزش شهابهای ثاقب در آن بسیار رخ میداده است. (مترجم) .
۴- مراد از پل، به احتمال قوی «جسر عتیق» است که امروزه آن را «جسر مامون» مینامند، چه نجاشی در کتاب «الرجال» ، ص ۲۶۷ وضعیت جغرافیایی مقبره شیخ کلینی را به نقل از ابن – عبدون چنین توصیف میکند: … و اکنون آرامگاه وی در جانب شرقی دجله در مدخل جسر عتیق «جسر مامون کنونی» واقع شده که در سمت چپ عابری که از سمت مشرق به سوی کرخ میرود، نیز قرار گرفته است. (مترجم) .
۵- به فهرست میکروفیلمهای کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران، تالیف محمد تقی دانش پژوه، ص ۳۸۴ که به سال ۱۳۴۸ ه.ش در تهران چاپ شده است، رجوع کنید.
۶- جمله «رحم المفید» طبق حساب جمل با عدد ۴۱۳ یعنی سال وفات شیخ برابر است.
۷- کتاب «لؤلؤه البحرین» ، ص ۳۹۶، چاپ نجف اشرف، عراق.
۸- کتاب «الذریعه الی تصانیف الشیعه» ، ج ۴، ص ۵۰۴.
۹- کتاب «الذریعه» ، ج ۲، ص ۱۴.
۱۰- به پایان کتاب «الاستبصار» ، ج ۴، ص ۳۳۴ رجوع کنید.
۱۱- در دو مجلد بزرگ و حجیم.
منبع: ماخذ حدیث از دیدگاه شیعه، جلالی، محمد حسین؛
به نقل از راسخون
نویسنده : محمد حسین جلالی