مصاحبه ای شیرین و خواندنی با مربی تیم وزنه برداری معلولین دزفول

دزمهراب ـ سعید مورث: عصر یک روز زمستانی راهی مجموعه ورزشی مجدیان دزفول شدم تا گزارشی از رشته وزنه برداری معلولین در این شهر تهیه کنم.

در مسیر رفتن به این فکر می کردم که چه خوب است در شهر ما افرادی هم هستند که با وجود معلولیت ناامید نشده و در تلاش اند که افتخاری برای خود و شهرشان بیافرینند.

به نزدیکی مجموعه ورشی مجدیان رسیدم و بعد از ورود، در سمت راست خود تابلوی سالن وزنه برداری به چشمم خورد، به سمت سالن رفته و وارد این سالن ورزشی نه چندان بزرگ شدم.

در نگاه اول تمرین همزمان گروه های سنی مختلف برایم جالب بود و بعد از آن نبود سیستم گرمایشی مناسب برای سالن وزنه برداری معلولین کمی آزاردهنده بود؛ به هر حال وارد شدم و گفت و گویی با مربی این عزیزان شهرم انجام دادم.

مربیشان، غلامحسین چلتوک کار بود، در کارنامه ی ورزشی او دو دور قهرمانی المپیک، قهرمانی آسیا و قهرمان اروپا به چشم می خورد که در مجموع از هشت مسابقه خارجی موفق به کسب هفت مدال شده است.

غلامحسین چلتوک کار در صحبت هایش به تمرین شاگردهای خود اشاره ایی کرد و گفت: بچه ها در حال تمرین خوب و منظم هستند که الان از همین سالن چهار نفر را به تیم ملی فرستاده ام.

وی ادامه داد: بچه ها در سه رده سنی نونهالان، جوانان و بزرگسالان در حال فعالیت هستند، نونهالان ما از سن ۹ سالگی و جوانان ما ۱۵ تا ۲۰ ساله میبشاد، ما باید تا قبل از دوره ۱۵ سالگی این عزیزان را وارد رشته وزنه برداری کنیم و با حداقل دو سال تمرین مداوم آنها را برای قهرمانی آماده کنیم.

کم کم چلتوک کار سفره ی دلش را برای ما باز کرد و گفت: امکانات برای این ورزشکاران کم هست ولی وسایلی که داریم دارای استاندارد المپیک هست و سالنی که در اختیارمان میباشد هر چند گرما و سرمای آن اذیت کننده هست ولی مناسب است.

غلامحسین از مسئولین خواست نیم نگاهی به این رشته داشته باشند و افزود: من تمام این معلولین را از منزلشان به اینجا آورده ام و هر کاری که بخواهم انجام دهم هیچکس از ما حمایتی نمی کند و خودمان باید از جیب خودمان خرج کنیم.

وی اظهار داشت: تیم ما در مسابقات قهرمانی کشور به قهرمانی که میرسد هرچند که تیم دزفول است ولی به نام استان خوزستان تمام میشود، با این وجود باز هیچ کمکی از استان هم به ما نمی کنند.

غلامحسین چلتوک کار که بیش از هفت ساله که مربی این تیم هست و تا کنون یک ریال هم حق مربیگری به او داده نشده، تاکید کرد: من این رشته را دوست داشته و برای سلامتی بچه ها می آیم، مسئولین اگر می خواهند تیم پا برجا بماند و افتخار شهرشان استانشان و کشورشان باشد باید حمایت کنند و با جیب و دست خالی نمیشود.

او همچنین درخصوص رشته وزنه برداری اذعان داشت: رشته وزنه برداری معلولین رشته است که فرد معلول باید دارای نیم تنه ی بالای سالمی باشد و فقط معلولیت پا داشته باشد و اگر خانواده هایی می خواهند فرزندشان وارد این رشته شود می توانند یا به بهزیستی و یا به مجموعه ورزشی شهید مجدیان مراجعه و من در روزهای زوج از ساعت ۱۶ الی ۲۰ تشریف دارم و شماره تماس من هم ۰۹۱۶۶۴۱۱۶۷۱ میباشد.

هر چند گفتگوی من با این استاد و مربی شهرمان کوتاه بود ولی دقایقی را که در حال تمرین با بچه های تمیش بود با او همراه شدم. وی با وجود اینکه از مسئولین دلی پری داشت ولی یک امید غیر قابل وصفی در نگاه و کلامش بود که با همان امید و نیز علاقه به رشته و شهرش در کنار فعالیت های  روزمره ی خود ساعاتی را هم برای این عزیزان گذاشته بود.