وصیتنامه شهید محمدرضا شاحیدر

بسمه تعالی

انالله و انا الیه راجعون

بدرستیکه ما  از خداییم و بسوی او باز خواهیم گشت .

ما با خدای خود عهد بسته ایم که دنباله رو سیدالشهداء باشیم . (( امام خمینی  ))

بانام خدا و باعرض سلام خدمت خانواده و امت شهید پرور که همواره در برابر مشکلات ایستاده و با دادن خون فرزندان خود همواره دین اسلام را یاری کرده و از صدر انقلاب، به پیامبران و امامان دین خود را اداء کرده اند ، اما بایدمتذکر شوم که هر انسانی برای مردن است چه حال جان خود را به جان آفرین دهد و یا چند روز بعد .

برادراناین را بدانید که ما همه برای رفتنیم و چه خوش است رفتنی که برای او (خدا) باشد ، رفتنی که تنها  و تنها رضایت او در میان باشد ، پس چه خوب و زیبا و شیرین است شهادت در راه او . برادران اگر شهادت شیرین نبود ، انسانها معشوق حقیقی خود را پیدا نمی کردند . اما مسأله ای که باید از یاد نبریم بخشش همدیگر است . اگر تا به حال کسی از من حقیر بدی دیده و یا به هرگونه ای او را ناراحت کرده ام ، از او می خواهم که مرا ببخشد . اگر از نظر مالی کسی راباید پولی دهم و یا او باید من را پول بدهد در هر دو حال باید همدیگر را بخشید و باید از همدیگر گذشت ، چرا که در بخشش لذتی است که در انتقام نیست .

اماوصیت دیگرم  در رابطه با دوستانم بخصوص برادران بسیج نوجوانان این است ، که دستتان را محکم به این انقلاب و دین الهی بگیرید و از برادران بسیج می خواهم که در کلاسهای بسیج شرکت نمایند و از این کلاسها بهره بگیرند . برادران این را باید متذکر شوم که راه ماشهداء را زنده نگه دارید ، یاد ما ادامه راه ماست . از برادرانی که در بسیج باهم بوده ایم و بریک سـفره غذا خورده ایم و روزها و شبها را با هم گذرانده ایم      طلب عفو و بخشش دارم و باز می گویم برادران راه ما یاد ماست.

واماوصیتی که بارها شـهدای بسیج و دیـگر شـهداء کـرده اند  میگویم که سـر زدن به خانواده های شهداء را فراموش نکنیدکه این رفتن به خانواده های شهداست که دلگرمی به خانوادههای شهداء می دهد. برادران سعی کنید رفتن به سر قبور شهداء را ترک نکنید و همچنین به دعاهای ملکوتی کمیل بروید و در آنجا با معبود خودتان راز ونیاز کنید که خدا بسیار بخشنده و مهربان است . برادران همیشه به یادخدا باشید و توکل بر خدا کنید .

 وصیتهایی که به خانواده ام دارم از اینجا شروع میشود:

مادرماز تو میخواهم که زیاد خود را ناراحت نکنی و باید خوشحال باشی که امانت خود را سالم پس داده ای و بدان که به همان جایی که می خواستم رفتم.

مادرم، پدرم، رنجها ، مشقتها و تمام سختیهایم به دوش شما بوده و روزها زحمت کشیده اید تا من را بزرگ کرده اید اما من در حق شما کم لطفی کرده ام و حقی را که یک فرزند نسبت به پدر و مادر خود باید ادا کند، ادا نکردم و حتی از امر شما نافرمانی کرده ام و از این جهت از شما طلب بخشش می کنم . مادرم سعی کن فرزندانت را همانگونه که اسلام می خواهد بزرگ کنی همچنین از شما برادران و خواهرانم می خواهم که فرزندانتان را افرادی مفید برای اسلام و انقلاب بکنید و قرآن خواندن را به آنها بیاموزید و وصیتی که به خواهر بزرگم دارم این است که به مادرم قرآن خواندن را بیاموزاند و در این امر کوتاهی نکنید و از مادرم می خوام که قرآن را خوب فرا گیرد.

امامادرم اگر کسی را باید چیزی بدهم آن را بده و همچنین مسئله ای که لازم به تذکر است مسئله عقیقه و قربانی است که حتماً آن را انجام بدهید.

 اما در مورد شهادتم باید بگویم که من را غسل ندهید  وبا لباسهای رزمم به خاکم بسپارید و همچنین در صورت امکان بر کفنم آیاتی از قرآن مجید را بنویسید. اما در آخر وصیت نامه ام بار دیگر از تمام دوستان و آشنایان بخشش می طلبم و از امت شهید پرورم می خواهم که راه امام را فراموش نکنند و در تمام سختیها با او بوده و از دستورات او پیروی کنند ، دیگر وصیتی ندارم . خدا حافظ

آنکسکه توراشناخت جان را چه کند            فرزند و عیال و خانمان را چه کند

دیـوانه کنی هـر دو جـهانش بـخشی            دیوانه تو هر دو جـهان را چه کند

والسلام محمد رضا شاحیدر