زندگینامه شهید عبدالرضا زاده مبارک

به نام خدا

در تاریخ یکم خرداد ماه سال ۱۳۴۶ هجری شمسی در شهرستان خون و شهادت یعنی دزفول قهرمان، هنگامه اذان ظهر روز جمعه یکی از محبان اهل بیت علیهم السلام در کمال پاکی،‌ دیده به جهان گشود.

‌(فطرت اللّه التی فطر الناس علیها) او عبدی صالح بود و از دوران کودکی جذبه های معنویت او را به سوی مسجد و نماز می کشاند خانه دومش مسجد بود او به حقیقت از هدایت یافتگان الهی بود.

‌در مدرسه تا دوره سوم راهنمائی کسب علم کرد و در سن ۱۶ سالگی شروع زبانه های آتش جنگ همزمان بود با به اوج رسیدن قوای جسمانی و روحانی و شعله ور شدن آتش عشق در درون این شهید بزرگ.‌ او که به حقیقت دریافته بود(الحرب قد بانت له الحقائق و ظهرت من بعدها مصادق) جهت اثبات صداقت خویش در راه عشق بازی با حضرتش روانه میادین جهاد و شهادت گشت که او براستی صادقی درست کردار بود.

عملیات والفجر مقدماتی گویا اولین اعزام ایشان از بقعه متبرکه سبزقبا به مقصد جبهه و جنگ فی سبیل اللّه انجام بود و دوّمین حضور مردانه اش در جنگ در نبرد جبهه های حق علیه باطل حضور در صف شکنان غوّاص، در گردان عملیّاتی عمّار جهت تسخیر بندر بزرگ و استراتژیک فاو در عملیّات والفجر هشت بود. که در این عملیاّت از ناحیّه سینه مجروح گردید و در بیمارستانی در شهرستان شیراز بستری گردید و بعد از مدتی سلامتی را به دست آورد.

او که مقتدائی جز مولایش حضرت علی مرتضی اتخاذ نفرموده بود پیوسته به یتیمان مهر می ورزید، به درمانده گان یاری می رساند و همچون حضرتش ساده می زیست.

‌ روزی به او گفتم که یتیمی را اذیّت کرده ام، گویا که آتشی در درونش بر پای گشت چنانکه آن حالت منشأ تحولات درونی بنده حقیر گردید،‌ آن هنگام که محو حالات او گردیده بودم گویا که می دید به واسته این کار زشت در گردابی از آتش غضب الهی گرفتار گردیده ام به ناگاه در تلاش بر آمد با نصیحتی سرشار از مهر که وصف آن به قلم نمی توان نمود حقیر را از مصیبتی که برای خود فراهم کرده بودم نجات دهد که بحمد اللّه و المنه موفق نیز گردید.

چنانکه زائیده شده بود اذان ظهر آدینه به خاک سپرده شد.

راه عشق که همانا او برگزیده بود هرگز از عشاق او خالی مباد.