علم عباس

علم عباس محلی  است در منطقه  صحرابدر مشرقی و در کوچه ای منشعب از خیابان شهید محمد منتظری،بنام کوچه ی علم عباس. در آن کوچه منزلی است که برای نگهداری علم منسوب به حضرت عباس (ع) از آن استفده  میشود.

نقل میکنند که حدود ۲۰۰ سال پیش ،خرمنهای گندم یکی از زراعت کاران که احتمالا حوالی زمینهای  اطراف شاخراسون باشد،خود بخود برکت و ازدیاد  پیدا میکند،موقع جدا کردن کاه از گندم متوجه میشوند که یک شیئ نسبتا سنگین و براق به زمین می افتد ،نمیدانند آن شیئ چه چیزی است،به هر حال آن را به همراه گندمها به خانه می آورند و در انبار میگذارند  که بعدا آن را نشان بدهند  که ببینند چیست.

صاحب گندمها فردا که میخواهد به انبار برود ،می بیند مقداری  از گندمها از روی دیوار به بیرون ریخته  و تصور میکند  دزد به انبار زده ، ولی می بیند درها همه قفل است  و انبار  از فرط زیادی گندم سرریز کرده  است. پیش خود فکر میکند که شاید وجود این فلز براق  باعث برکت  گندمها شده باشد،آن را به افراد بزرگی نشان میدهد و به چند زرگر منجمله شخصی بنام حاج محمود زرگر ،می برد و  معلوم میشود  که این فلز براق  تیکه ای از بالای کلاه خود حضرت ابوالفضل العباس  است  و میگویند نوشته هایی هم روی آن فلز مشاهده کرده اند.

از آن به بعد برای آن قطعه فلز ، علمک و پنجه ای  میسازند و تیکه ی کلاه خود را روی آن نصب میکنند و در محفظه ی مزین و مشبکی در آن محل نگهداری  میشود.