دروغ

مومن هرگز طعم ایمان واقعی را نمی چشد بجز اینکه دروغ را چه جدی و چه شوخی ترک کند علی(ع)

در مکتب اسلام ما خیلی واژه داریم در اسلام هر چند انسان پیش رود باز هم کم رفته چونکه اگر انچنان رود که پیامبر رفت آنچنان پیش رود که امام علی رفت و انچنان پیش رود که امام خمینی(ره) رفت ما بدون هیچ تردیدی او نیز امام خواهد شد منظور از امام رهبری است.

آری تا اینکه ما درس نخوانیم علم اسلام را نیاموزیم و اخلاق اسلامی را خود با تمام وجودمان حس و لمس نکنیم نخواهیم مومن شد. چرا که امام علی (ع) فرمود: هر کس در کودکی درس نخواند وقتی بزرگ شد نمی تواند رهبر جامعه شود.

در این بین انسان ممکن است رهبر جامعه ای کوچک مثل خانواده را دارا بود و ممکن است رهبری جامعه ای بزرگ بنام جهان را در دست گرفت.

در هر صورت تا عمر باقی است باید تک تک نکات و علم های اسلام را اموخت و پیگیری کرد تا علامه طباطبایی شد یکی از مهمترین و بهترین راه های انحراف از صراط واژه ای است در قرآن به نام کذب که ما انرا دروغ می نامیم.

درباره دروغ خیلی احادیث شنید ه ایم ولی چون روحمان و جسممان با دنیا امیخته شده چون به ذهنمان فشار نمی اوریم که ای افکارها بر قلب تان فشار ارید که بلرزد بر دست ها بنمایاند که بجز در راه خدا بلند و نشست بکند به پاها بگویید حرکت کنید درراه خدا وای زبان دروغ نگو ناحق نگو تهمت بی جا مزن خجالت بکش و نیایش کن ذکر گو چرا اینقدر سخن بی مورد و به جهت شیطان می گویی.

ولی ما چون دیگر روح معنویتمان را ضعیف نموده ایم و فقط با ظواهر امر توجیه می کنیم و با دنیا پرستی و اله سازی در زندگی از معنویت اسلام دور شده ایم درک و شعور نداریم که طعم ایمان چه، دروغ ایمان را می دزدد یعنی چه، اگر ما ایمان را بفهمیم که چیست دیگر دست به دروغ و زبان به تهمت و غیبت باز نمی کنیم.

اما انچه مسلم است دروغ انسان را از خدا دور می کند ولی باید بفهمیم دوری از خدا یعنی چه که بدانیم دروغ افت قرب است بهترین راه حل اینست که تنها شویم و فقط توکلمان ارمانمان خدا باشد خود به خود دروغ نفی می شود و یا دروغ را کم کم از بین بریم خود با خدا تقرب می جوییم. در هر صورت بقول پیامبر(ص) تمام گناهان از حب دنیاست. بکوشیم که شعور داشته باشیم تا بفهمیم دروغ انچنان معصیتی است که ایمان را می خشکاند و اینچنین است که دروغ کلید تمامی گناهان است.

باشد تا بسوی خدا بشتابیم تا بدبختی دروغ گفتن و …. بفهمیم.

محمد علی زمانی نیا ۱۱/۱۰/۶۰