وصیتنامه شهید محمدحسین زمانی نیا

بسمه تعالی

ولاتحسبنالذین قتلوا فی سبیل الله امواتاً بل احیاء عند ربهم یرزقون

کسانی را که درراه خداکشته می شوند مرده مپندارید، بلکه آنها زنده اند و نزد پروردگارشان روزی می گیرند.

وقتی انقلاب پا می گرفت می دیدم که ضد انقلاب در گوشه و کنار این کشور اسلامی دارد موانعی درست
می کند و دائم بمب گذاری می کند و من زجر می کشیدم و دوست داشتم جلوی کارشان را بگیرم و دیدم بهترین جا برای این که کاری کنم و جلوی کار اینها را بگیرم و خدمتی به مردم فقیر مسلمان بکنم ، سپاه است و وارد سپاه شدم و حالا چون این جنگ تحمیلی شروع شده باید از کشورمان و اسلام دفاع کنیم و انتقام خون این برادران و خواهران بی گناهمان را باید بگیریم و این انقلاب هم خون می خواهد و ما باید داوطلبانه بکشیم یا کشته شویم . مانند اماممان حسین (ع) سکوت نکنیم و زندگی را عقیده و جهاد بدانیم و من که این کار و روش را گرفتم خیلی ها جلویم را گرفتند و می گفتند: این کارت خطر دارد . آیا شهادت چیز خطرناکی است؟ یا آرزوی هرمسلمان واقعی است و من آرزویم شهادت است و امیدوارم ، خداوند به پدرو مادرم و برادران و خواهرانم و همچنین دوستان، صبر و استقامت بدهد و به خانواده ام می گویم برایم گریه و زاری نکنید ، من دوست داشته ام شهید بشوم و همیشه به آنها گفته ام . لباس سیاه و آبی نپوشید چون این راهی است که همه باید برویم ، این که ناراحتی ندارد .

به امید این که توفیق شهادت نصیبمان بشود .

نصر من الله و فتـح قریب

والسلام علی من اتبع الهدی