پیگیری فرآیند براندازی نرم در هفت لایه

کیان تاج بخش، مشاور سابق بنیاد سوروس در ایران، نیز در نشست مطبوعاتی ۱۰ مرداد و جلسه دادگاه ۳ شهریور به بیان مطالب مشابهی درباره انقلاب های مخملی و به تعبیر او «انقلاب های انتخاباتی» پرداخت. او در مجموع این دو جلسه گفت:
    اتفاقات انتخابات اخیر یک تصادف نبود، نتیجه یک برنامه ریزی نسبتاً درازمدت است که عوامل اصلی آن در مجموعه دستگاه های دولتی و شبه دولتی آمریکا و غرب ریشه دارد. به یک تعبیر حتی می توان اغتشاشات را نتیجه برنامه ریزی درازمدت سال های پس از پایان جنگ تحمیلی دانست که هدف آن خدشه دار ساختن نظام ولایت فقیه و مردم سالاری دینی بود. البته این پروژه براندازی با انتخابات دهم کلید خورد که با هوشیاری مردم، مسئولان و رهبری ناکام ماند.
 

    در کشورهایی که آمریکا در آن حضور اصلی دارد، عامل اصلی پیشبرد منافع آمریکا برای تغییر رژیم یک نهاد به عنوان NED یا همان صندوق حمایت از دمکراسی است. اما در کشورهایی مثل ایران، این برنامه از حوزه های دیگر پیگیری می شود که عبارتند از: ۱. حوزه های پنهان که شامل سرویس های اطلاعاتی مثل سیا است، ۲. حوزه های نیمه پنهان مانند مرکز وودرو ویلسون در واشنگتن که از یک سو با سرویس های اطلاعاتی و از سوی دیگر با دولت آمریکا در ارتباط است، و ۳. بنیادهای آشکار مثل راکفلر و سوروس. باید توجه داشت که هر سه حوزه در کشورهایی مثل ایران ایفای نقش می کنند و با هم هماهنگ هستند.
    فرایند براندازی نرم در هفت لایه پیگیری می شود که عبارتند از: شناسایی و جذب نخبگان؛ شبکه سازی و نهادسازی از طریق معرفی پروژه های عملیاتی؛ برگزاری کارگاه های آموزشی؛ حمله به پایه و ستون های نظام از طریق مشروعیت زدایی، اعتبارزدایی و اعتمادزدایی؛ دو قطبی کردن جامعه؛ استفاده از ابزار انتخابات؛ و سرانجام نافرمانی مدنی. در لایه چهارم است که از روش شایعه پراکنی، تهمت زدن و نسبت دروغگویی به مسئولین دادن با هدف ایجاد تنفر نسبت به مسئولین استفاده می شود. همچنین در بحث انتخابات نیز دو حالت وجود دارد. حالت اول این است که نیروهای ضدنظام در انتخابات موفق شوند. در این صورت وارد دولت می شوند و از درون حکومت و استفاده از ابزار قانون به سمت تغییر جامعه و ارزش های سنتی حرکت می کنند که نمونه آن گورباچف در شوروی است. اما در صورتی که نیروهای مخالف نظام نتوانند موفق شوند مجبور به حرکت به پله هفتم می شوند که همان نافرمانی مدنی است. نافرمانی مدنی با دعوت مردم برای تجمع در میادین و شرکت در راهپیمایی های غیرقانونی که منجر به اغتشاش و خشونت می شود در پی فشار آوردن به نظام است تا نظام عقب نشینی کند و جابه جایی قدرت صورت گیرد.
    اما گذشته از فرایند هفتگانه براندازی نرم باید به سه نوع جریان براندازی در ایران بعد از جنگ تحمیلی اشاره کرد که عبارتند از: شیوه استحاله فرهنگی، استحاله سیاسی و نافرمانی مدنی که نوع آخر مربوط به انقلاب مخملی است.
    در دوره دولت سازندگی شاهد شروع برنامه استحاله فرهنگی بودیم. در آن زمان از طریق شهرداری تهران و تاسیس روزنامه همشهری جذب نخبگان به سمت معرفی ارزش های مدرن شهری حرکت می کرد که نهایتاً از طریق همین ارگان از دولت اصلاحات حمایت می شد. زمانی که کرباسچی در شهرداری بود، از طریق شهرداری شیوه جدید استحاله فرهنگی در کل شهر تهران و بعد هم به بقیه شهرها اشاعه می یافت. شواهد نشان می دهد آن برنامه ها از حمایت آمریکا نیز برخوردار بوده اند.
    یکی دیگر از این مصادیق، سفر عطریانفر به دعوت بنیاد سوروس به نیویورک و ملاقاتش با شخص سوروس است که نقطه عطف همکاری نیروهای داخلی وخارجی تلقی می شود.
    با تاسیس دولت اصلاحات در شیوه براندازی تغییراتی مشاهده می شود به طوری که استحاله فرهنگی با شعار توسعه سیاسی به استحاله سیاسی تبدیل می شود. به دلیل ادامه فعالیت افراد سرشناس جریان های سیاسی سازندگی و احزاب اصلاحات و همکاری و حمایت برخی از مسئولین جمهوری اسلامی مثل نماینده جمهوری اسلامی در سازمان ملل در نیویورک و برخی فعالین سیاسی یک حاشیه امن برای این فعالیت ها و همکلاسی ها بین عناصر داخلی و خارجی ایجاد شد که موجب ایجاد عدم حساسیت نظام نسبت به برنامه ریزی های طولانی مدت شد که می توان گفت این عدم حساسیت باعث شد نیروهای غربی به ویژه آمریکایی از دو طریق احزاب سیاسی و NGO های غیردولتی وارد ایران شوند. اگر ما یکی از اولین نمونه های براندازی را ارتباط سفر عطریانفر با بنیاد سوروس قبل از ۱۳۷۶ بدانیم، می توانیم نهایت آن را ملاقات مستقیم خاتمی همراه ظریف با سوروس در نیویورک در سال ۱۳۸۵ بدانیم. بنابراین، این یک ارتباط مستمر بوده که ادامه داشته است.
    معرفی افراد سیاسی برای شوراهای اسلامی شهر و روستا در ۱۳۷۷ با هدف سیاسی کردن فضای شهر و روستاها که تحت عنوان جامعه مدنی بوده در جهت سیاسی کردن این نهاد مردمی از مبانی قانونی خود بود. زمانی که وارد ایران شدم از طریق همکاران تاج زاده به وزارت کشور دعوت شدم و به من گفتند آیا علاقه به شنیدن سخنرانی در خصوص توسعه شهری دارید که من هم قبول کردم و وارد جلسه شدم و بعد از چند دقیقه تاج زاده که معاون سیاسی وقت وزارت کشور بود، مرا به سخنرانی دعوت کرد و من هم گفتم آخرین موضوعی که در دانشگاه بررسی کرده بودم ارائه دادم و دیدم که همه همراهان تاج زاده حرف های من را یادداشت می کنند و تعجب کردم زیرا حرف های من ارزش یادداشت کردن نداشت ولی تاج زاده با نگاه گفت من حرف های شما را پس فردا به شکل زیباتر در جایی می گویم.
    ترویج و تعمیق تفکر غربی برای سرمایه اجتماعی از مصادیق براندازی نرم است که من در این خصوص به دعوت حجاریان سخنرانی کردم و پس از سخنرانی، حجاریان در جمع حاضرین جلسه گفت این مطلب مفید است زیرا دوره سرمایه انقلابی به پایان رسیده و باید سرمایه اجتماعی را جایگزین آن کنیم و یکی از اهداف سرمایه اجتماعی از دید غربی تقویت جامعه مدنی به عنوان قرارگاه سازمان های غیردولتی و مستقل از حکومت برای مقابله با نظام و حکومت از شیوه نافرمانی مدنی است. به این ترتیب، با همکاری چهره های سرشناس مثل حجاریان، کتاب شخصی به نام «پات نان» که در خصوص سرمایه اجتماعی است از طریق وزارت کشور ترجمه و چاپ شد و از طریق مرکز پژوهش های فرهنگی به بنده سفارش دادند کتاب جامع دیگری در خصوص سرمایه اجتماعی تدوین کنم. با همکاری مستقیم دولت اصلاحات بنیاد سوروس موفق شد که با وزارت بهداشت در ایران یک پروژه همکاری منعقد کند و با ارسال بیش از ۱۰۰ میلیون تومان به وزارت بهداشت از طریق بنیاد سوروس این ارتباط حاصل شد.
    

    
 روزنامه کیهان، شماره ۱۹۸۹۹ به تاریخ ۲۳/۱/۹۰، صفحه ۸ (پاورقی)