جیب شان را پُرِ عادت کردیم …

از قدیم گفته اند : « ترک عادت موجب مرض است » . برای ترک بعضی عادت ها ، روزهایی را مثل روز بدون دخانیات نامگذاری کرده ایم امّا بعید به نظر می رسد بتوانیم « روز بدون کالای چینی » را ثبت کنیم . عادت به خرید کالاهای چینی ، به این سادگی ترک نمی شود . جیب برادران چینی هم به عادت های ما سخت وابسته شده است .

در بازارهای ایران آنقدر اجناس چینی می بینیم که گویی در بازار چین هستیم تنها تفاوتش این است که فروشندگان اینجا چشم بادامی نیستند . ما هم در این بازارها هر روز به رونق اقتصادی کشور چین کمک می کنیم .از وسایل برقی و لوازم تحریر گرفته تا کالاهای پزشکی ، اسباب بازی ، قفل و کلید و صدها کالای چینی ، بازارهای ایران را قبضه کرده اند. شگفتا چطور تا به حال کارگر چینی وارد نکرده ایم !!

چند سالی است که سبزی پلو را با سیر چینی و فسنجان را با مغز گردوهای چینی صرف می کنیم .

دو سال پیش وقتی خرمای چینی را در اقلام واردات ایران دیدیم ، آنچنان غرورمان جریحه دار شد که وصیّت کردیم در مجلس ترحیم مان با خرمای چینی از مردم پذیرایی نکنند و روح ما را آزار ندهند .

چینی های مهربان آنچنان در تجارت با ایران ایثار کرده اند که بعضی کالاهایشان از جمله لوستر ، لوازم تحریر ، کفش و … ارزانتر از کالای مشابه ایرانی به دستمان می رسد ! از زمانی که ایثار آنها به ورشکستگی صنعتگران ایرانی منجر شد ، شعر معروف حافظ هم بدین صورت تغییر محتوا داد :

اگــر آن تـاجـر چـیـنـی بـه دســت آرد دل مــا را

بـه کـالاهـای او بـخـشـیم یک جـا ، سـودِ بـالا را

فَغان کاین چینیانِ شوخِ شیرین کارِ شهرآشـوب

چنان بردند پـول از مـا کـه دزدان ، کیف بــابـا را

من از آن عزم و جدیّت که چین می داشت ، دانستم

کــه اجـنــاسـش رُبـایــد دل ز مــا و پــیـــر و بُـــرنـــا را

امروزه تسبیح و سجده شمار هم به لطف برادران چینی به دست ما می رسد . عدّه ای این همه رشد و شکوفایی اقتصادی را نمی بینند و مُدام انتقاد می کنند گاه از پنی سیلین های چینی و گاه از لامپ های چینی . گاه حمایت از تولید کننده داخلی را پیش می کشند و …

اخیرا با چینی ها تبادل فرهنگی را هم شروع کرده ایم بدین صورت که نمادهای فرهنگی کشورمان را به آنها می دهیم تا در تولید لوازم تحریر به کار گیرند سپس لوازم تحریر ساخت خودشان را با نمادهای ایرانی برای ما می فرستند !!! بدین ترتیب اگر روزی دیوان حافظ و گلستان سعدی را هم از چینی ها خریداری کنیم ، جای تعجّب ندارد .

حالا اینها به کنار ، چندی است رادیو فرهنگ با همکاری رادیو بین المللی چین برنامه ای به نام «مروارید شرق » تولید می کند که بخشی از این برنامه به آموزش زبان چینی اختصاص دارد . شاید این کار نقشه

ای است برای واردات معلّمان چینی به ایران . از این چشم بادامی ها هر چی بگی برمیاد !

چند روزی برنامه را از رادیو فرهنگ دنبال کردم راستش تنها واژه ای که یاد گرفتم ، واژه ی « سرجینو » به معنی « خداحافظ » بود و چون فرصتی برای تمرین و تکرار درس ها نبود ، معلومات زبان چینی من در حد « سرجینو » باقی ماند .آموزش یک زبان کار بدی نیست امّا نگرانیم که مبادا این کار مقدمه ای برای آموزش زبان چینی در مدارس کشور باشد !

دانش آموزان در حال حاضر دستور زبان فارسی ، انگلیسی و عربی را در طول دوره تحصیل می خوانند و تا همین جا هم به اندازه ی کافی گیج شده اند خدا را خوش نمیاد یک دستور زبان جدید هم اضافه کنیم . درست است که دانش آموزان ما با لوازم تحریر و کیف و کفش چینی الفتی دیرینه دارند امّا بعید به نظر می رسد که به یادگیری زبان دشوار چینی رغبتی داشته باشند .

جوانان امروز که به « نسل کافی نتی » شهرت یافته اند ، از حل تمرینات کتاب گرفته تا تحقیق دانشجویی و بعدها پایان نامه های کارشناسی ارشد را از کافی نت ها خریداری می کنند .

نسل کافی نتی ها آرزو دارند چینی ها رباطی اختراع کنند تا چهارده صیغه افعال عربی و ضمایر انگلیسی را هم برایشان صرف کند . این نوجوانان سخت کوش حوصله ی دستور زبان فارسی را ندارند چه رسد به دستور زبان های بیگانه !! خدا می داند که با دروس عربی و انگلیسی چه می کِشند !

حال اگر – زبانم لال – روزی دستور زبان چینی هم به برنامه های درسی اضافه شود ، چه خواهد شد !! در صورتی که آموزش زبان چینی به مدارس ما وارد شود ، علاوه بر گیج شدن کامل دانش آموزان ، کافی نتی ها هم متضرر خواهند شد زیرا آنها در یافتن پاسخ تمرینات دستور زبان چینی مهارتی ندارند .

اگر به فکر دانش آموزان نیستیم ، حداقل به فکر گردانندگان کافی نت ها باشیم که شغل خود را از دست ندهند و به جمع بیکاران نپیوندند .     ( سرجینو )

* فاطمه سادات اشرفی زاده – روناش