معروفترین شهرهای ارواح در جهان+ (تصاویر)

در دنیا شهرهای زیادی هستند که ناگهان از سکنه خالی شدند و اکنون هیچ کس در آنها زندگی نمی کند.

گرچه بسیاری اعتقاد به وجود ارواح سرگردان و اشباح را عوامانه می دانند اما بسیاری از مردم دنیا حتی در کشورهای پیشرفته جهان نیز این اعتقادات را عوامانه ندانسته و در مکانهای مختلف با شنیدن صدا ها و حرکات اشیا و جانوران شاهدی بر مدعای خود پیدا می کنند شهرهای خالی از سکنه یکی از مهم ترین مکانها است که علاوه بر قصرها و معابد قدیمی به آن گمان وجود اشباح می برند. برخی از معروفترین این شهرها به قرار زیرند.

Kolmanskop کولمانزکوپ نامیبیا
شهر شبح درجنوب نامیبیا در ۱۹۰۸، به دلیل تب الماس تب و امیدواری به ثروت آسان با رونق مواجه شد . ظرف ۲ سال یک شهرکامل با یک کازینو و مدرسه و بیمارستان و ساختمانهای مسکونی منحصر به فرد، در کویر شنی بی ثمر تاسیس شد.

 

اما در مدت کوتاهی پس از افت در فروش الماس پس از جنگ جهانی اول همه چیز تمام شد همه شهر را ترک و ریگ های روان جایگزین جمعیت شد. این شهر به دلیل صداهای عجیب و غریب به شهر اشباح معروف است و محلی ها معتقدند این شهر با اشباح پر شده.

Prypiat پریپیات اوکراین
پیرپیات شهر رها شده در "منطقه بیگانگی" در شمال اوکراین است. ساکنان این شهر اکثرا کارگران نیروگاه هسته ای چرنوبیل بودند که در ۱۹۸۶بعد از حادثه چرنوبیل شهر را رهاکردند و رفتند.

قبلا جمعیت حدود ۵۰.۰۰۰ هزار نفر بود و الان تا شعاع چندین کیلومتر هیچ انسانی در آن دیده نمی شود و این شهر سالم به طور کامل به ارواح مقاوم در برابر رادیو اکتیویته به ارث رسید

 

سان زی تایوان
یک دهکده توریستی با ایده دنیای آینده در شمال تایوان در حال احداث بود که حوادث متعدد در آن از یک سوو کمبود امکانات مالی از سوی دیگر به بد شگون بودن این طرح دامن زد.

تا این که طرح ساخت این طرح توریستی به طور کامل متوقف شد و تایوانی ها معتقدند هم اکنون ارواح در این شهر رفت و آمد دارند.

کراکو ایتالیا
شهر متروکه کراکو ایتالیا که امروزه به جاذبه ای برای گردشگران از نقاط مختلف جهان تبدیل شده است.یکی دیگر از متروک ترین و عجیب ترین شهر های جهان است که شائبه حضور ارواح درآن ایجاد شده است شهر کراکو ایتالیا در سال ۱۰۶۰ میلادی توسط اسقف اعظم آرنالدو بنا شد.

این شهر همانند دیگر شهرهای قرون وسطی ایتالیا خانه‌هایی روی تپه‌ها ساخته شده و تا اواخر قرن نوزدهم جمعیتی دو هزار نفر را در خود جای داده بود. تا بیش از آغاز جنگ جهانی اول نیمی از سکنه شهر از خانه‌های خود کوچ کرده و تا سال ۱۹۶۳ به دهکده مجاور نقل مکان کردند.مورخان زمین لرزه‌های متعدد ریزش کوه و فقر کشاورزان را دلیل اصلی این مهاجرت‌ها عنوان کرده‌اند.

 

اورا دور سور گلان فرانسه
در روز ۱۰ ژوئن سال ۱۹۴۴ میلادی ساکنان روستای اورادور – سور – گلان در نزدیکی شهر لیموژ فرانسه بدون این که بدانند چه خطری آنها را تهدید می کند یک کاروان نظامی ارتش آلمان را مشاهده کردند که داخل روستا شد و توقف کرد.این یک واحد نظامی اس اس ارتش آلمان نازی بود. ساکنان اورادور نمی دانستند که روز قبل همین واحد جنایتکاران اس اس ۹۹ گروگان بیگناه را در شهرکوچک تول به نرده های بالکن های منازل این شهر دار زده بودند.

ژنرال لامردینگ فرمانده لشکر دوم اس اس پانزر داس رایش فرمان قتل عام مردم شهر تول را به تلافی انفجار یک پل توسط نیروهای مقاومت فرانسه که در جریان آن ۲ سرباز آلمانی به قتل رسیده بودند را صادر کرده بود.

در بامداد روز ۱۰ ژوئن ژنرال لامردینگ به همین واحد اس اس گروهان سوم گردان در فوهرر فرمان قتل عام ساکنان روستای اورادور و تخریب این روستا را می دهد.

روستای اورادور دارای ۳۰۰ تا ۴۰۰ جمعیت بود که با مزارغ اطراف و چند صد پناهنده ای که از روستای شارلی به آنجا پناه آورده بودند در مجموع ۱۲۰۰ نفر را شامل می شد.

در این روز شوم در مجموع ۶۴۲ نفر از جمله ۲۴۶ زن و ۲۰۷ کودک توسط این جنایتکاران قتل عام شدند.

آنها پناهندگان روستای شارلی و ساکنان نواحی پیرامونی را همراه خود بردند که از سرنوشت آنها اطلاعی در دست نیست.

به این ترتیب، در روز ۱۰ ژوئن سال ۱۹۴۴ میلادی جنایتکاران اس اس ساکنان بیگناه روستای اورادور- سور- گلان در نزدیکی شهر لیموژ فرانسه را به طرز وحشیانه و غیرانسانی قتل عام کردند.در این قتل عام ۶۴۲ نفر جان خود را از دست دادند.

از آن روز این شهر متروک به اعتقاد محلی ها پر است از ضجه و گریه ارواح کودکان و زنان بی گناه.

گونکانجیما جزیره ارواح ژاپن

جزیره هاشیما (Hashima Island) که به «جزیره ارواح» نیز مشهور است، یکی از ۵۰۵ جزیره غیرقابل سکونت در استان ناکازاکی ژاپن است و حدود ۱۵ کیلومتر از مرکز این استان فاصله دارد.

این جزیره در خلال سال های ۱۸۸۷ تا ۱۹۷۴ میلادی ساکنانی داشت؛ مردمانی که به دلیل وجود معادن زغال سنگ به آنجا سفر می کردند و در همان جزیره اقامت می گزیدند. بارزترین ویژگی کنونی این جزیره، آپارتمان های خالی و رهاشده ای بتونی و موج شکن هایی است که در اطراف آن همچنان باقی مانده اند.

این جزیره در آن سال ها تحت فرمانداری استان ناکازاکی بود.

در سال ۱۸۹۰ میلادی، کمپانی میتسوبیشی این جزیره را خریداری و پروژه خود را آغاز کرد. هدف آنها استخراج زغال سنگ از معادن زیر دریا بود. میتسوبیشی نخستین آپارتمان های بلند و بتونی (۹ طبقه) را در ژاپن ساخت. هر بلوک از این آپارتمان ها در سال ۱۹۱۶ میلادی برای رده های مختلف کارگرها در نظر گرفته شده بود. بتونی بودن این ساختمان ها از آنها در برابر تایفون و چرخندهای استوایی که بسیار مخرب بودند، محافظت می کرد.  

در سال ۱۹۵۹ میلادی، جمعیت این جزیره ۶.۳ هکتاری به بالاترین میزان در کل جهان یعنی ۵,۲۵۹ نفر رسید. تراکم جمعیت افراد در هر هکتار حدود ۸۳۵ نفر بود که تا آن زمان در دنیا سابقه داشت.

از زمانی که در ژاپن،  نفت جایگزین زغال سنگ شد، یعنی حوالی دهه ۱۹۶۰ میلادی، معادن زغال سنگ در سراسر این کشور به تدریج بسته شدند. معادن هاشیما نیز از این قاعده مستثنا نبود. پیرو این رویدادها، میتشوبیشی در سال ۱۹۷۴ میلادی به طور رسمی تعطیلی معادن هاشیما را اعلام کرد. در نتیجه این رویداد، این جزیره امروزه یکی از زیباترین خرابه های تاریخی است که به «جزیره ارواح» نیز شهرت دارد.

در آوریل سال ۲۰۰۹ میلادی بود که این جزیره به عنوان مکان گردشگری معرفی و پس از ۳۵ سال متروک و بی رفت‌وآمد بودن، سرانجام شاهد عبور و مرور مردم بر روی خاک خود شد.

وضعیت کنونی جزیره

هر سال بر دوستداران و مسافران این جزیره افزوده می شود. جذابیت اصلی آن خانه هایی هستند که پس از این همه سال بدون تغییرات زیاد همچنان باقی مانده اند. این جزیره یکی از مکان های زیبا و محبوب خرابه‌دوست هایی است که در میان دیوارهای ریخته و ساختمان های نیمه‌مانده چیزهایی می بینند که شاید مردم عادی نبینند و لذت هم نبرند.

اما باید بدانید پس از بازگشایی این جزیره، بسیاری از این ساختمان ها ریختند و برخی دیگر نیز در معرض فروپاشی هستند. اما ستون اصلی و بتونی ساحتمان ها همچنان پربرجاست. این جزیره تا سال ۲۰۰۲ میلادی جزو اموال Mitsubishi Material بود.

در سال ۲۰۰۵ میلادی فقط روزنامه نگارها اجازه ورود به این جزیره را پیدا کردند. همین باعث شد تا عکس های بسیاری از خانه های خالی از سکنه این شهر در همه دنیا منتشر و پخش شود. جذابیت بسیار این خرابه ها کار را به جایی رساند که سرانجام در سال ۲۰۰۸ میلادی پای گردشگران (به صورت محدود) به این جزیره باز شد و در بهار سال ۲۰۰۹ میلادی به طور رسمی به عنوان یکی از مناطق گردشگری دنیا معرفی شد.

به دلیل آب و هوای بدی که این جزیره دارد، فقط ۱۶۰ روز در سال قابل سکونت است. در خلال سال های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۱ میلادی، این جزیره به واسطه فیلم های مستند و عکس هایی که از آن گرفته و منتشر شدند بسیار شهرت پیدا کرد. در سال ۲۰۱۳ نیز گوگل کارمندان خود را برای گرفتن تصویر به منظور استفاده در نقشه گوگل به این جزیره فرستاد و اکنون می توانید نمای ۳۶۰ درجه از بخش های مختلف آن را در وب تماشا کنید.