مجید حلوایی زننده تک گل ایران به برزیل

در تاریخ نهم شهریورماه سال ۱۳۵۱ و در جریان بازیهای المپیک  1972 مونیخ ، تیم ایران برابر برزیل قرار گرفت و توانست در میان تحسین جهانیان ، این حریف قدر و نامی را تسلیم کند .
مجید حلوایی بازیکن دزفولی مدافع مستحکم باشگاه پاس و تیم ملی فوتبال کشورمان که به سیم خاردار شهره بود  ، در این بازی تاریخی ، تک گل الهام بخش کشورمان را رقم زد تا تیم ملی  ایران ، صاحب یک پیروزی جالب توجه شود.
مجید خان درباره این دیدار می گوید : ما قبل از رویارویی با برزیل ، به دوشکست سنگین مقابل مجارستان و دانمارک تن در داده و ۹ گل خورده بودیم ، به همین دلیل خیلی ناراحت بودیم و راستش را بخواهید برایمان خیلی گران تمام شده بود.
وی افزود : بازی در نیمه اول مقابل برزیل ، بدون گل تمام شد اما در نیمه دوم بچه ها واقعا با اعتماد بنفس عمل کردند و حتی به غیر از گل ، یک پنالتی را هم ازدست دادیم .
در یک صحنه توپ را از بازیکن برزیل که تصور می کنم نامش " واشنگتون " بود ، ربودم و از فاصله دور شلیک کردم که خوشبختانه ، درواه حریف باز شد . این پیروزی شیرین حداقل توانست دو شکست

سنگین مقابل مجارستان و دانمارک را تحت الشعاع قرار دهد ولی من تاکید میکنم زننده گل همه بچه ها بودند و من فقط حاصل تلاش آنها را به گل تبدیل کردم  .   

آقای مجید حلوایی تنها ورزشکار شهرستان دزفول هستن که تا حالا در المپیک شرکت کردن اما حالا بعد از گذشت ۴۰ سال از آن زمان با درخشش تیم والیبال کشورمون در بازیهای انتخابی المپیک لندن در توکیو ژاپن این امید هست که محمد موسوی بعد از ۴۰ سال دوباره یک دزفولی رو در المپیک ببینیم و باعث افتخار شهرمان شود.

در ادامه به گزارش سایت گل(http://www.goal.com) می پردازیم:

شاید خیلی‌ها ندانند اما نه ستاره‌های استقلال و پرسپولیس قدیم و نه بازیکنانی که نام‌شان امروز به عنوان مربیان بزرگ در رسانه‌ها و فوتبال ایرانی مطرح می‌شود موفق به گشودن دروازه برزیل نشدند.
 مجید حلوایی مدافع میانی پاس در دهه ۵۰ زننده تک گل تیم ملی ایران در المپیک ۱۹۷۲ مونیخ بوده است. حلوایی درباره آن گل و بازی فوق خاطرات جالب و شنیدنی دارد که در آستانه رویارویی دوباره تیم ملی ایران و برزیل جالب توجه است:«اول بگویم این گل من تنها نزدم همه تیم در این گل سهیم بودند اما گل همیشه به نام کسی ثبت می‌شود که شلیک آخر را انجام داده است. هر چند معنایش این نیست که فقط همان شخص نقش اصلی را در زدن گل داشته است.»

حلوایی ادامه می‌دهد:«آن زمان من یک بازیکن فیزیکی و گردن کلفت بودم و در دفاع میانی بازی می‌کردم. در میانه میدان بازیکنان ما توپ را به پرویز قلیچ‌خانی سپردند که در پست هافبک بازی می‌کرد، قلیچ‌خانی چند قدم توپ را حمل کرد و بازیکن حریف که اسمش واشنگتون بود رد شد. او بازیکن مستعدی بود و یادم می‌آید آن زمان می‌گفتند جای پله را می‌گیرد من که جلو رفته بودم توپ را از واشنگتون گرفتم و از فاصله ۳۵،۴۰ متری به طرف دروازه حریف شلیک کردم توپ مقابل دروازه‌بان برزیل زمین خورد و با اینکه او شیرجه خوبی رفته بود اما ضربه من وارد دروازه شد. اتفاقا همان واشنگتون من را تا قبل از شوتم تعقیب کرده بود و پایش را پشت پای تکیه‌گاهم گذاشت به طوری که کفشم از پایم درآمد و من با یک پای برهنه به برزیل گل زدم. آن زمان من شوت‌های خیلی خوبی می‌زدم و بین اهالی فوتبال معروف شده بود که می‌گفتند وقتی حلوایی شوت می‌زند پاره آجر به سوی دروازه حریف می‌آید.»
 بازیکن سابق پاس ادامه می‌دهد:«در المپیک مونیخ ما در یک گروه ۴ تیمی با برزیل،‌ دانمارک و مجارستان قرار داشتیم در دو بازی اول ۵ گل از مجارستان خوردیم و ۴ تا از دانمارک هیچ گلی هم نزدیم. شب قبل از بازی با برزیل در اتاق هتل‌مان من با حسین کلانی و ابراهیم آشتیانی هم اتاق بودم قبل از اینکه بخوابیم به کلانی گفتم ببین ما ۹ گل تا اینجا خورده‌ایم و گلی نزده‌ایم اگر قرار باشد مقابل برزیل هم گلی نزنیم من زنجیر پاره می‌کنم و جلو می‌روم تا گل بزنم.»
حلوایی ادامه می‌دهد:«قبل از بازی ما با برزیل آنها مقابل دانمارک و مجارستان که به ما ۹ زده بودند یک مساوی و یک برد داشتند اما ما موفق به شکست این تیم شدیم و با بازیکنانی مثل ناصر حجازی،‌ جعفر کاشانی، ابراهیم آشتیانی، مصطفی عرب، جواد غراب، علی پروین، پرویز قلیچ‌خانی، حسین کلانی، صفر ایران‌پاک،‌ کارا حق‌وردیان و … موفق به شکست این تیم بزرگ شدیم.»
 حلوایی در پایان می‌گوید:«آن مسابقه تنها دیدار رسمی تیم ملی ایران مقابل برزیل است و به همین خاطر گلی که به این تیم زدم همیشه در خاطرم می‌ماند.»

نویسنده : مجتبی، از وبلاگ بچه های سر پل دزفول