مسجد صاحب الزمان (عج) دزفول پرورشگاه نیروهای انقلابی ، فرهنگی و حزب اللهی
باسمه تعالی
اِنَّ مَن صَرَّحَت لَه العِبَرَ عمّا بَینَ یَدَیه من المثلات حجرته التقوی عن تَقَحَّم الشبهات. خطبه ۱۶ نهج البلاغه
کسی که از اعمال و کردار گذشتگان و عواقب سوء آن عبرت گیرد تقوا از فرو غلتیدن در آن گونه بدبختی ها و سقوط ها بازش می دارد.
عزیزان خوب و درد آشنا، وارثان خوب ترین و پاک ترین فرزندان قرآن و یادگاران عزیز شهیدانی که با فرار نگاه از هزار سو چشم بر شما دارند و نگران و منتظر در تند باد مسموم معنویت سوز امروز، شما را به پاسداری ارمغان شگرف و بزرگ خون خویش می خوانند.
دوستان قرآن، پروانگان شمع محفل فرهنگ و فرزانگی، یاران صمیمی خدا و عاشورا آشنایان عاشق: در تمام حادثه ها، سرگردانی ها، طوفان های ناخواسته و آنجا که قدرت تصمیم گیری سلب و راه ها ناهموار به نظر می رسند تنها زاد و راه توشه مناسب تقواست و این را خوب باور کنید و بپذیرید که همیشه علم گره گشا نیست که تقوی بن بست شکن و راهگشا و فرقان آفرین نیز هست. بی شک همه شما بارها از خود پرسیده اید که در این تحولات اجتماعی و سیاسی و امواج فتنه و خطری که از هر سو بر ساحل ذهن و دل ما می کوبد چه راهی را باید برگزید تا شاهد غرقه شدن دیگران و احیاناً خود نباشیم؟ چه کنیم تا سلامت فکری ما در تهاجمات فرهنگی ( محیط جامعه، تلویزیون و … ) و فشارهای احتمالی خانوادگی به مخاطره نیفتد و هماره در فضای معنوی و پاک تنفس کنیم؟
راستش برای دستیابی به این خواسته نیازمند اندکی برگشتن به گذشته و مرور تاریخ تاریکی داریم که زمانی ما در آن تنفس نموده و رشد کرده ایم.
۱- اگر امروز شما را هراس سقوط اخلاقی و تنزل معنویت و لذت های روحی است – که البته هراس مقدس و مبارکی است. زمانی ما در آلوده ترین جو و شرایط زیسته ایم. زمانی که برهنگی افتخار، فساد تا اعاق خانه ها ریشه دوانده و تنفس در مسجد همیشه با سایه های وحشت همراه بود زمانی که کوچه و بازار جولانگاه مستان و عربده کشان و محیط جامعه از در و دیوارش تباهی می بارید. در همان محیط و شرایط که امروز یکصدم آن را نیز نمی توان یافت – در همین مسجد و محیط شما کسانی بودند که هرگز آلوده نشدند و با استقامت از قرآن استوار و نستوده در مقابل این کثرویها سیاهی ها ایستادند. هم اکنون در کشورهای اروپایی که فساد عادی و آمیخته با زندگی هاست دوستانی داریم که به زیبایی شب های عملیات لطافت روح دارند و همدم زمزمه و دعا و خلوص و صفایند. این نشان می دهد که در همه حال می توان پاک بود و پاک ساخت مگر آسیه در نظام فرعونی پاک نماند؟ مگر موسی بن جعفر در زندان هارون الرشید در محاصره دخترکان زیبارو و یا در حاضر نساختند؟ گیرم امروز شرایطی مشابه آن زمان باشد – که نیست – باید مراقبت دل بود و به قول حافظ شب همه شب « حافظ حرم دل »، و هر چه این خطرات افزون تر باشد مراقبت ها دقیق و سنجیده تر باید باشد. باید بدانیم اگر حکومت آخرین صالح نیز باشد مصونیت منفک محض از این آفت ها نخواهیم داشت.
۲- اگر امروز همه نیروها و سرمایه ها بسیج شود و بی وقفه و بی درنگ در تکاپویی همسو و همه سونگر تلاش کنیم بعید است تا بیست که نه ۵۰ سال دیگر بتوانیم پا به پای تکنولوژی جهانی حرکت کنیم. آنان همه امکانات را در اختیار دارند و به دلیل واهمه و ترس از گسترش انقلاب، کوشش خواهند کرد فرهنگ انقلاب را بشکنند. ما که قدرت مقابله تکنولوژیکی نداریم. آن ها بخواهیم یا نخواهیم ماهواره دارند و ما … پس چه باید کرد؟ یأس، خوشبینی؟ بی تفاوتی، تأسف و افسوس خالی؟ خیر، باید چاره اندیشید و چاره اندیشی در حوزه مسئولین، ارائه برنامه های جاذب و در حوزه ها آمادگی و هشیاری و مقابله در حد توان است. به هر حال خطر هست اما مهم این است که ما چه کنیم – باز هم فرض کنید مسئولین کاری نکنند یا غفلت ساده لوحی بورزند، باز وظیفه از ما ساقط نمی شود. باید هر از چند گاهی « خود » را مرور بزنید. بررسی کنید. معیاری در نظر بگیرید و دائم با آن خود را بسنجید. مثلاً اگر روزگار خوب جبهه ملاک است. اگر فلان شخص ملاک است پس از مدتی برگردیم و با او خود را مقایسه کنیم. مراقب تنزل ها باشیم. پس از مدتی همراه شدن و خو کردن به یک « رفتار » دیگر کراهت و ناپسندی آن رخت بر می بندد مثلاً در رفتاری از خود بپرسید: ۱- چند سال قبل نسبت به این عمل یا اندیشه چه برخوردی داشتم. ۲- اگر در مقام سخن و سخنرانی باشد دوستانم را به این عمل تشویق می کنم یا باز می دارم؟
اگر ما نتوانیم در حوزه ای وسیع و گسترده با مظاهر فساد و تباهی مقابله کنیم حداقل در حوزه خویش و خانواده خویش کاری بکنیم و هرگز عقب نشینی روا نداریم.
قرآن می فرماید: ( قوا انفسکم و اهلیکم ناراً ) خودتان و اهل خود را از آتش نگهدارید.
کجی ها را تحمل نکنید و با استفاده از روش مطلوب و شیوه مرضیه « امر به معروف و نهی از منکر » اصلاح کنید. خداوند به اندازه وسعت و امکان ما از مسئولیت می طلبد ( لایکلف ا… نفسا الا وسعها ) و البته فراموش نکنید باید دغدغه اصلاح همه را داشته باشید که به نص صریح قرآن پیامبر (ص) در پی اصلاح همگان و دردمند بیماری روحی و فکری همگان بود. نیز فراموش نکنیم به انتظار خطر نباید ماند پیشگیری ضروری است، نگاذیم سیلاب به محیط خانواده هایمان و زوایای پنهان زندگیمان ریشه بزند. پس از آلودگی آدم ها چاره اندیشی نکنیم. رسول خدا طبیب دوار بود، همیشه پیشگیری ساده تر، کم دردسرتر و کم خرج تر است.
۳- نکته مهم دیگر آشنایی به زمان و اوضاع و احوال اجتماعی و سیاسی و شیوه های شیطانی دشمنان است. علی (ع) می فرماید الغائم بزمانه لایهجمم علیه التوابس. آگاه به عصر و روزگار خویشدر هجوم حادثه ها نمی لغزد و راه را در انبوه غبار تشخیص می دهد. زمان ما بد زمانه ای است، ابرهای فتنه از همه سو تاخته اند و اندیشه شب آفرینی دارند باید مراقب بود. باید جهان را خوب شناخت و با شتاب چرخ فتنه دنیا، بر شتاب خویش افزود و اگر معادل آن ها نداریم به تعبیر مولا: کوتاهی نیزه ها را با بلندی گام هایمان میزان کنیم.
۴- دیدن لغزش، انحراف و فساد برخی از مهره های درشت یا چهره ها نباید یأس آفرین بلکه باید الهام بخش و عبرت آور باشد. این همیشه بوده و خواهد بود. فراموش نمی کنم که چند بار گفته ام قله های بزرگ دره های بزرگ نیز دارند. مگر در عصر حضرت علی (ع) عثمان بن حنیف مرتکب لغزش نشد ( شرکت در شام اشرافی ). به هر حال این ها باید ما را هشیار کند. خود ما نیز ممکن است به اندازه وجود خودمان از ارزش های دیروزین فاصله گرفته باشیم. سوء استفاده ها هنگام رسیدن به پُست و مقام با توجیه گری و مداهنه تقویت می شود و حقیقتاً ( الولا یاست مضامیر الرجال ) – پُست ها و موقعبت ها آزمایشگاه روان اند.
باید از سستی و سردی اجتناب ورزید و با همه توان در باروری خویش جمع یاران کوشید. درس، مسئله مهمی است ما کوتاهی نورزیم. باید مدارج عالی تحصیلی را طی کرد. در کنار درس مطالعات آزاد به ویژه مطالعه کتاب هایی که بوی بهشت می دهند ضروری تر است مطالعه اربعین حدیث حضرت اما، ترازوی سنجش ما با « معیارهای معنوی و روحی » است. غفلت از مطالعه آسیب پذیری ها را افزون می کند. بکوشیم کتاب بخوانیم، خود را بخوانیم، به خدا بخوانیم و دیگران را با سفره ی قرآن بخوانیم. ( در دل دوست به هر حیله رهی باید کرد ) سخن فراوان است. این زمان بگذار تا وقت دگر. به خدایتان می سپارم.
علیکم بالمعرفته و الاخلاص و الوحده
دلهایتان پرشور، نگاهتان لبریز از نور و بدی از وجوتان بدور باد.
محمدرضا سنگری ۳۰/۸/۷۰