داستان کوتاه- عشق کور

در زمانهای بسیار قدیم وقتی هنوز پای بشر به زمین نرسیده بود پاکی ها و تباهی ها در همه جا شناور بودند . آنها از بیکاری خسته و کسل شده بودند . روزی همه پاکی ها و تباهی ها جمع شدند خسته تر وکسل تر از همیشه . ناگهان ذکاوت ایستاد و گفت: بیایید یک بازی کنیم . مثلا( قایم باشک ) همه از این پیشنهاد شاد شدند.

دیوانگی فورا فریاد زد . من چشم می گذارم و از آنجایی که هیچ کس نمی خواست دنبال دیوانگی بگردد همه قبول کردند که او چشم بگذارد و به دنبال آنها بگردد .

همه رفتند تا جایی پنهان شوند !

لطافت خود را به شاخ ماه آویزان کرد.

خیانت داخل انبوهی زباله پنهان شد.

اصالت در میان ابرها مخفی گشت.

هوس به مرکز زمین رفت.

طمع داخل کیسه ای که خودش دوخته بود مخفی شد.

و دیوانگی مشغول شمردن بود . هفتاد ونه …هشتاد…هشتاد ویک …همه پنهان شده بودند به جز عشق که همواره مردد بود ونمی توانست تصمیم بگیرد.

جای تعجب هم نیست چون همه می دانیم پنهان کردن عشق مشکل است .

در همین حال دیوانگی به پایان شمارش می رسید …نود وپنچ …نود وشش …نود وهفت … هنگامی که دیوانگی به صد رسید عشق پرید و در بین یک بوته گل رز پنهان شد.

دیوانگی فریاد زد دارم میام واولین کسی را که پیدا کرد تنبلی بود . زیرا تنبلی ، تنبلی اش آمده بود جایی پنهان شود ولطافت را یافت که به شاخ ماه آویزان بود.

دروغ ته دریاچه ،هوس در مرکز زمین ، یکی یکی همه را پیدا کرد به جز عشق . او از یافتن عشق ، نا امید شده بود .

حسادت در گوشهایش زمزمه کرد ، تو فقط باید عشق را پیدا کنی او پشت بوته گل رز است .

دیوانگی شاخه چنگ مانندی را از درخت کند و با شدت و هیجان زیاد آن را در بوته گل رز فرو برد و دوباره و دوباره تا با صدای ناله ای متوقف شد . عشق از پشت بوته بیرون آمد با دستهایش صورت خود را پوشانده بود از میان انگشتانش قطرات خون بیرون می زد . شاخه ها به چشمان عشق فرو رفته بودند و او نمی توانست جایی را ببیند . او کور شده بود .

دیوانگی گفت " من چه کردم ..چگونه می توانم تو را درمان کنم "

عشق پاشخ داد:

تو نمی توانی مرا درمان کنی اما اگر می خواهی کاری بکنی .راهنمای من شو…

واینگونه است که از آن روز به بعد عشق کور است و دیوانگی همواره در کناراو…