مسجد صاحب الزمان (عج) دزفول پرورشگاه نیروهای انقلابی ، فرهنگی و حزب اللهی
نسل ما یعنی… خاله بازی با چادرای مامانامون تو کوچه. یعنی بیدار شدن با بوی نفت بخاری نفتی. یعنی بوی نون پنیر و نارنگی تو کیف. یعنی فوتبال دستی. یعنی مانتو خفاشی با اپول. یعنی توپ دولایه رنگی پلاستیکی. یعنی صف نون …
آقای سکسکه رو کی یادشه ؟!
یادش بخیر …..چقدر ساده بودیم نسبت به الانیا ….
کیا کارتون اژدهاسواران رو یادشونه؟
فقط یه دهه شصتی که می دونه این چیـــــه !
یادش بخیر
همه یکی یدونه از این جامدادی ها داشتیم
خوشا به حالت ای روستایی
چه شاد و خرم چه باصفایی …
اینووووو کی یادشه ه ه
از کی بپرسم؟
باورتون میشه این پول تو جیبی یه هفته دهه شصتی ها بود ؟
وقتی خطها کامل به هم وصل شد احساس کردم بزرگترین نقاش جهانم.
کیا از این دفتر نقاشی ها داشتن؟
عاشقه اون برگ نازکهاش بودم که می شد راحت کپی زد باهاشون
کیا ورقای کتابشون رو اینطوری میکردن؟
اینو کیا یادشونه؟
می رفت لایه چرخه خیاطی
چقدر من با این تیتراژ بالا پایین می پریدم از خوشحالی…
یادش بخیر سه نفری میشستیم رو نیمکت کلاس و وقتی معلم میخواست دیکته بگه نفر وسطی میرفت زیر میز..
گنجیشگک اشی مشی بارون میاد خیس میشی برف میاد گوله میشی چه دورانی بود … هی روزگار
نسل ما یعنی یعنی بوی نم خاک بعد بارون تو کوچه خاکی…یعنی ویدئو قاچاق…یعنی آتاری و میکرو… یعنی سیگار زر… یعنی انباری و بوی سرکه… یعنی شکر، روغن ،قند کوپنی… یعنی فخر فروختن با کتونی میخی… یعنی قاق بودن تو بیخ دیواری… یعنی ته کلاس و تقسیم لواشک… یعنی سیاه چال… یعنی کارت صدآفرین… یعنی حسرت یک دقیقه خواب بیشتر تو زمستون… یعنی ادکلن کبرا و ویوا… یعنی لاک قرمز و قند! تلویزیون سیاه و سفید… یعنی بستنی کیم دوقلو… یعنی آدامس خروس نشان… بوی آش و کشک تو یه روز بارونی… یعنی کیسه و سفیدآب… یعنی علاالدین و سیب زمینی… یعنی کوبلن و کاموا… یعنی بوی ماهی دودی… یعنی کارت بازی با دمپایی… یعنی کپسول بوتان و پرسی… یعنی جوجه رنگی… یعنی چشم کبود و مامان دوستت دم در… یعنی نوار کاست… سیاوش شمس و داریوش… آلبالو خشکه رو پشت بوم… یعنی بوی نفتالین لای رختخواب… یعنی پرش از روی رختخواب ها و سقوط آزاد با اونا… یعنی تک درخت ته کوچه… یعنی خریدن لبو و لواشک از سر کوچه ی مدرسه… یعنی خوردن ساندویچ کثافتی اونم با ولع … یعنی سوختگی نارنجی رنگ بلوز کاموایی… یعنی ساختن آدم برفی با لگن حموم… یعنی بوی نم زیرزمین… یعنی نیمکت سه نفره… یعنی چوبین و برانکا… یعنی تیله بازی… یعنی اشکنه… یعنی خرپلیس… عاشق شدن از پس پرده ی حیا و شرم… یعنی نامه پسر همسایه… نسل ما یعنی من… یعنی تو… یعنی ما…
پی نوشت: یکی از معضلات بچگیم این بود که چرا من نمی تونم مثل شخصیت های کارتون که اشکاشون به دو طرف پرت میشد گریه کنم!!!!! کلی تلاش میکردم که مثل اونا باشم موقع گریه کردن… همش سرم و بالا میگرفتم و دهنمو باز میکردم یا چشامو تنگ میکردم ولی بازم جواب نمی داد 🙂