دست نوشته شهید پلنگچی-شماره ۱۰-گوشه ای از سخنان و درد دلم

خدایا در این نیم ساعتی که می خواهم درگام خود گام زنم ، تنها تو را دوست می دارم و تنها ذکر تو را در سر دارم خدایا هر بار با چند وسیله به سوی تو می آیم و این وسیله های وسیله دنیوی نیستند بلکه سرشار از معنوی و لذت عبادت هستند ، خدایا این بار دعای (( الهی من لی غیرک)) را بر وجودم محک زده ام، این بار تمام وجودم سوخته وجود تو گشته این بار گریه ام نشانه ای از توبه راستینم می باشد ، خدایا دلم فقط می خواهد تو را درک کند، خدایا قلب تپنده ام تو را دوست می دارد ،خدایا پایم سبیل تو را می رود، و دوست دارد در راه تو گام نهد ، خدایا هر بار با روسیاهی به درگاهت می آیم، خدایا دلم شوق تو را و وصل تو را می پذیرد، خدایا دارم که می دانم که هیچ ندارم، خدایا آبرویی در پیش درگاهت ندارم خدایا هر گاه دلم حالی پیدا می کند ، دوست دارم تو را صدا بزنم، خدایا تو یاریم کن ، خدایا تو رسوایم نکن ، خدایا تو نمازم را پذیرا باش.

در تلاطم زندگی گیر افتاده ام نفسم شیطانی شده است شیطان را دوست می دارد ، خدایا فعالیتی برای تو نکردم خدایا استقامت در امر جهادت نکردم ، خدایا بال و پر خود را با گناه شکستم، قلبم را با گناه و پلیدی آلوده کردم، خدایا تو یاریم کن.

در پس پرده نهان تو امید رحمت دارم، خدایا جرمم زیاد است، مجرمم مشمار، و خدایا آبرویی ندارم، عزتی به این مجرم ده، خدایا می دانم ارحم الراحمین تویی، می دانم ستّارالعیوبی، می دانم تو کریم و دانایی. خدایا می دانم تو قیّوم توانا هستی،امّا تو درد دلم را پذیرا باش، تو گناهم را بپوشان، خدایا در این روز روشن گناهانم این روشنی را تیره و تار کردن، و خدایا شب طولانی است آن را می دانم با خوابم کوتاه کردم، خدایا ای که بندگان را دوست داری، خدایا سعه صدری به من عطا کن، خدایا صبری ده، خدایا به من توفیق شناختن درونم را عطا کن، خدایا تو تنهای ارحم الراحمین هستی از رحمانیت تو امید عفو دارم، خدایا توبه ام را به وسیله گریه ام پذیرا باش و خدایا نمازم را به وسیله اعمالم قبول نما،‍ و اعمالم را راه نجات دهنده ام قرار ده، خدایا از تو می خواهم زبانم را به ذکرت گویا کنی، و همیشه اشک شوق تو در چشمانم باشد، و زنجیر بندگی یک لحظه از من دور نکن که سخت به رحمت تو امید دارم.

سیفی علی عبداللّه

امضاء 

سه شنبه ۲/۲/۱۳۶۵

  ساعت ۵:۶ بعدازظهر