مسجد صاحب الزمان (عج) دزفول پرورشگاه نیروهای انقلابی ، فرهنگی و حزب اللهی
بعد از آنى که در شهر دزفول مردم بى‌پناه و بى‌دفاع مورد تجاوز سلاحهاى دورزن مزدوران عراقى قرار گرفتند که ما همان شب اتفاقاً در دزفول بودیم، من صبح وارد شهر شدم و در خیابانها حرکت مى‌کردم، شب را در پایگاه نیروى هوایى گذراندیم که خارج شهر است، روز گفتم بروم ببینم با این حادثه‌ى فاجعه‌آمیزى که در این شهر رخ داده است و شاید بیش از صد نفر زن و مرد و کودک بى‌گناه و بى‌دفاع نیمه‌ى شب کشته شدند، بروم ببینیم روحیه‌ى مردم چگونه است.
در این شهر نشانه‌اى از حیات ایمانى و عزم و تصمیم به چشم مى‌خورد. در مقابل عظمت و شجاعت این مردم – چه زنشان و چه مردشان و چه جوانشان و چه پیرشان – انسان مبهوت مى‌ماند. رژیم مزدور عراقى براى این‌که دزفول را تخلیه بکند از مردم و نیروهاى انقلابى را از آن‌جا خارج کند دست به این توطئه‌ى رذالت‌آمیز و پست زده است، مردم شهر را هدف موشکهاى دورزن قرار مى‌دهد … اما مردم مثل این‌که هیچ اتفاقى در شب گذشته در شهرشان نیافتاده است.
البته جوانهاى پرشور شعار مى‌دادند مى‌گفتند به ما سلاح بدهید تا ما برویم انتقام بگیریم. من براى مردم صحبت کردم عصر همان روزى که شبش آن حادثه اتفاق افتاده بود هزاران نفر جمعیت، با شور، با هیجان، در مسجد جامع شهر دزفول جمع شدند، من سپاس و شکرانه‌ى خودم را از این همه شجاعت به عنوان یک انسانى که علاقه‌مند به شجاعت است، علاقه‌مند به ایمان است، علاقه‌مند به مردم فداکار است، به آن مردم فداکار عرض کردم الان هم از این تریبون عظیم نماز جمعه، از این تریبون میلیونى و از میان شما برادران و خواهران نمازگزار به تمام مردم شهر دزفول از زن و مرد و پیر و جوان درود مى‌فرستم. مردمان شجاع، مؤمن، متوکل به خدا.
خطبه‌های نماز جمعه تهران ؛ ۹ / ۸ /۱۳۵۹
