بنام خدای شهید و بنام خدای صابر

بخاطر دوستم محمد شریف این نوشته را ….. می کنم به او محمد(ستوده خدا) شرف(شرافتمند زندگی کردن و مردن)

سلام بر تو ای محمد؛ ای ستوده خدا؛ ای پسندیده خلق؛ ای مخلص درگاه خدا و ای یاور پاک روح الله .

ای محمد تو باز دری از قفس دنیای تنگ رنگارنگ گشودی و بسوی عاشق رفتی خوشا بحالت به! به! ای محمد اخر تا کی من فقیر و رانده از درگاه خدای باید بمانم در این قفس تنگ تنگ، تا کی ببینم بهترین دوستانم بار سفر بستند و مرا تنها میگذارند، تا چه وقت من را با خبری تأسف بار که کریم رفت؛ هادی رفت؛ محمد حسین رفت؛ محمد رفت؛ ناصر سفر نمود؛ مجید بدیدار معبود میهمان شد عبدالحسین این چنین و حالا ….

 کی محمد شریف شربت پر افتخار و گوارا و شیرین شهادت نوشید. گوارایت باد این شربت گوارا ای شریف، مطمئناً با خود پیکار کرده ای به من یاد بده چه کنم؟ چرا من روز به روز در این دنیا تنها می شوم یک چاره از خدا بجویم بگذار ای شریف، ای آبرومند وشرافتمند؛ تو پیش خدا و رسولش آبرو و حیثیت و شخصیت داری، از خدا بخواه مرا و همه ما را به شهادت برساند چرا که دنیا قفس تنگ بد فریبنده ای است. ای محمد ای دوست گرامی ای غیرتمند حقیقی؛ ای غنچه تبیم بر لب؛ ای مهمان نواز؛ ای رهرو راه بحق انبیا؛ ای سرباز جندالله و ای یاور بحق روح الله چه اسمی انتخاب کردی ، می دانم خودت گفتی روح الله …. برای من ….. خوب است.