لطفا زباله نریزید، کسی جمع نمی کند!

حتما در بسیاری از کوچه و خیابان ها دیده اید که نوشته اند: لطفا در این محل آشغال نریزید، لعنت بر پدر و مادر کسی که اینجا آشغال بریزد وغیره، اما جایی ندیدیم که کسی بنویسد لطفا در رودخانه  آشغال نریزید…!

مردم زیادی در بالادست رود دز اوقات فراغت خود را می گذرانند، اما به این نکته توجه نمی کنند که این رودخانه  که لحظاتی فرح بخش برای آنها می سازد، دینی بر گردن آنها دارد، و حداقل کاری که میتوانند بکنند این است که زباله های خود را از همه رقم به خورد آن ندهند، زباله هایی که از بالای رود آورده می شوند و در حاشیه  و مکان هایی که رود دز دیگر توانی برای راندن آنها ندارد، جمع می شوند.

در این منطقه از رود  دز، علاوه بر این زباله ها، جلبک های زیادی به وجود آمده که نیاز شدیدی به لایروبی دارد، این جلبک ها علاوه بر اینکه منطقه را از توریسم خالی می کند، باعث می شود  که اکوسیستم این منطقه دچار اختلال شود، چراکه وجود جلبک در آب، از رسیدن اکسیژن به دیگر موجودات آبزی جلوگیری به عمل می آورد و باعث آلودگی آب می شود و خود این جلبک ها یکی از دلایل اصلی جمع شدن زباله ها روی آب هستند.زباله هایی که باعث ازدیاد موش ها و دیگر موجودات موزی در این منطقه شده اند.

البته در سال هایی نه چندان دور، رود دز خود لایروبی خود را با شدت جریانی که داشت، انجام می داد، ولی با شروع خشک سالی، و بذل و بخشش رود، دیگر دز توانی برای لایروبی خود ندارد، و البته کسی هم به این مسئله اهمیت نمی دهد! انصاف حکم می کند که رودی که درآمد های بسیاری می آورد، مقداری از این درآمد ها نیز صرف خودش شود.

اما دلایل اصلی آلودگی های رود دز، چیزهای دیگریست، البته این موارد از طریق اداره ی محیط زیست دزفول به ریاست آقای قلی نژاد پیگیری شده که ما هنوز اطلاعی از پیشرفت آن نداریم. فاضلاب خام روستای چمگلک اندیمشک وارد رودخانه دز می‌شود که حاوی مواد شوینده است و به همین علت مقدار زیادی فسفات و نیترات (علاوه بر آلودگی باعث به وجود آمدن جلبک نیز می شود) به رودخانه وارد می‌کند. فاضلاب پادگان تیپ ۲ زرهی نیز وارد دز می‌شود وهرچند که این پادگان دارای سیستم تصفیه فاضلاب است اما میزان آمونیاک موجود در پسآب این پادگان نظامی بالا است. از سویی نیز در پایین‌دست دزفول و در محدوده منطقه هفت‌ تپه فاضلاب صنعتی کارخانه کاغذ پارس با درجه سمی بالا به درون رودخانه دز سرازیر می‌شود و این کارخانه هیچ اقدامی برای تصفیه فاضلاب خود انجام نداده است.

از بحث رودخانه که بگذریم،  بر اساس ماده ۱۹۳ قانون برنامه پنجم توسعه، شهرداریها تا پایان سال ۹۲ باید زباله را تفکیک شده جمع آوری کنند و در شهرهای بالای ۲۰۰ هزار نفر، شهرهای ساحلی و حاشیه تالابهای داخلی بر اساس قانون تا سال ۹۳ دفن هرگونه زباله ممنوع است این درحالی است که در دزفول، زباله ها هنوز در منطقه ماهور برنجی دفن می شوند که  باعث آلودگی آبهای زیرزمینی منطقه  و بسیاری مشکلات زیست محیطی دیگری شده. شیرآبه‌هایی که به خاک و آب منطقه نفوذ می‌کنند، حاوی انواع میکروب‌ها و ویروس‌ها هستند که تا حد زیادی بر اکوسیستم منطقه از جمله نباتات و موجودات داخل آب تاثیرات نامطلوبی می‌گذارد.

در سال ۱۳۸۸  روابط عمومی شهرداری دزفول  اعلام داشت:  "برپایه دستور شهردار دزفول و پی گیری مستمر حوزه معاونت امور شهری و پس از اعمال نظریه های مشاور طرح جامع پسماند شهرهای ناحیه ۳ استان خوزستان ، با همکاری بی دریغ اداره حفاظت محیط زیست شهرستان دزفول ، کارگروه فنی پسماند استان خوزستان در خصوص احداث کارخانه بازیافت در شهر دزفول موافقت کرد و مجوز آن اخذ گردید." که البته بعد از گذشت چند سال از خبر فوق، البته ما بیشتر امیدواریم که عمرمان  تا به ثمر رسیدن طرح هایی مانند زیرگذر ها و …  که در حال اجرا هستند قد بدهد تا اینکه به طرح های اجرایی نشده بیاندیشیم.

از خیر بازیافت گذشتیم، حداقل زباله ها را جمع کنید!

سستی های زیادی در جمع آوری زباله ها در سطح شهر نیز وجود دارد، کافی است در مناطق مختلف شهر، به دور و برتان دقت کنید، هرچند که آلودگی سطح شهر در برخی موارد به فرهنگ اجتماعی مردم نیز بستگی دارد، اما در بسیاری موارد مردم زباله ها را روی هم انبار میکنند ولی کسی به جمع آوری آنها اهمیت نمی دهد! به جز مکان های شهری، برخی محل های دیگر شهر مانند دو طرف ورودی شهرک صنعتی شماره دو، تبدیل به زباله دانی و به حال خود رها شده اند. البته گاهی اوقات نیز در جمع آوری زباله های خانگی شهرستان دزفول مشکلاتی پیش می آید که باعث می شود در برخی مناطق شهری دزفول (مانند زیباشهر) اصلا زباله ای جمع آوری نشود و مردم را به ستوه آورد، چه برسد به بازیافت آنها!

مصطفی حسینی مهر / دزفول تایمز