۱۳۹۰-روز موعود

بسم الله الرحمن الرحیم

روز دوشنبه ۱۳۹۰/۱۱/۳ روز مهمی برای یکی از دوستان عزیزم است که  دوره کارشناسی عمران را در این روز در دانشگاه آزاد به پایان رساند این واقعه من را وا داشت تا در این لحظات فرح بخش در عین حال پر اضطراب، خاطر وی را آسوده نموده و در جهت کاهش استرس وی تلاش نمایم. لذا باعث شد با اینکه بویی از شعر نبرده ام و هیچ از این علم سرم نمیشه، چند دوبیتی سرهم بندی کنم و برایش بگویم.
این دوبیتی در وصف شب امتحان است:

فردا       روز       موعود     است
روز     آخر     دادن    پول   است
۴  چهار سال   و   اندی   رفت   و  آمد
نتیجه اش کله ای بی موی است!

این هم در وصف حین امتحان، که صبح آزمون ارسال شد:
این   امتحان،   امتحان    آخر   است
بعد   از   این   خیالم    راحت   است
بعد ۴  سال  شب  امتحانی   و   رنج
خیالم از آن همه استرس راحت است

بعد از امتحان درخواست شد که بعد از آنرا هم بگم، که اینجور بیان شد:

امروز  می پوشم   ردای  علم  را
تا  عمل  پوشم  جامه ی  علم را
مفتخر  به  نام  مهندس  عمرانم
چه رابطه ای است من و علم را؟

آقا حمید گل امیدوارم در تمام مراحل زندگی موفق باشید…
برای ما هم دعا کنید…