تاثیر شهادت شهید زمانی نیا

محمدعلی می توانیم بگوییم در دو بعد سرآمد بود یکی بعد کار کردن و خود سازی روی خود و سعی در تکامل و پیشرفت شخصیت خودش بود و دیگر اینکه سعی و تلاش در بهبودی رفتارهای اجتماعی بچه ها، طوری که سعی می کرد بچه ها پیشرفت کنند دلسوز بچه ها بود سعی می کرد آنها را به مسجد بیاورد، از دوستان بد، آنها را جدا می کرد و به مسایل معنوی و… آنها را آشنا می کرد.

اما علاوه بر همه آنها چندین برابر روی خود کار می کرد و این مسایل نیز در بین بچه ها محسوس بود و همین امر محبوبیتش را دو چندان کرده بود چون بچه ها می دیدند که عملاً خودش کار می کند… یعنی هر کس می خواست به محمدعلی برسد،  بایستی دنبالش بدود اینطور نبود که منتظر کسی بماند.

بعد از شهادت مرحوم محمدعلی به خاطر  اینکه ایشان یک حالت پدری برای بچه ها داشت، یک مقدار زیادی بچه هائی که خودشان را بالا نکشیده بودند [حرکت و رشدی نکرده بودند] احساس کردند دیگر کسی نیست که مواظبشان باشد، یک حالت دلهره و نگرانی عجیبی در تمام بچه ها ایجاد شد، بچه هایی هم که فعال بودند کمبودش را بطور بیشتری حس می کردند.

دیگر کسی نیست مسائل جدیدی به آنها بگوید، دیگر کسی نیست که به آنها کتاب معرفی کند، سیر مطالعاتی برای آنها بگذارد، آنها را تشویق به دعای کمیل و نماز جمعه رفتن نماید، روزانه یا هفتگی برایشان شعار [و برنامه خود سازی] تعیین کند، این بچه ها خیلی نگران بودند و بچه هایی هم که خودشان خیلی شلوغ و [احیاناً سر به هوا ] بودند نگران شده بودند، … همین نگرانی باعث شد که در جلسه و بچه ها تحولی ایجاد شود یعنی از شهادت مرحوم محمدعلی تا عملیات والفجر ۸ که به نظرم یکی از بچه ها در این رابطه مقاله ای نوشته است، دوره خیلی خوبی بود و تقریباً یک سال طول کشید (اسفند۱۳۶۳ تا بهمن ۱۳۶۴).این دوره از آن وقتی که من به یاد دارم شاید بهترین دوره جلسه بوده است یعنی همه بچه ها تلاش و همتشان این بود که کار بکنند، زحمت بکشند، چیزی یاد بگیرند، مطالعه کنند، به مسائل معنوی بپردازند .

در آن دوره  بچه ها شبها می رفتند سر قبر مرحوم محمدعلی می گریستند، نماز می خواندند، برایش روزه می گرفتند، برایش نماز می خواندند ،گاهی می رفتند با او سخن می گفتند ، تقریباً هفته ای نداشتیم که یکی نیاید و بگوید مثلاً این خواب را از مرحوم محمد علی دیده ام، همواره این ارتباط تنگاتنگ بین بچه ها و مرحوم محمدعلی حفظ می شد، گویا این ارتباط بعد از شهادتش نسبت به قبل از آن بیشتر شده بود، یعنی تأثیری که شهادت مرحوم محمدعلی در بچه ها داشت، به مراتب از حیاتش می توان گفت بیشتر بود… بچه هایی داشتیم که یکدفعه عوض شدند روحیاتشان عوض شد، خیلی بچه های مؤمنی شدند، پرهیزگار شدند، خیلی سر مسائل شرعی توجه  می کردند، سر خوراکشان، سر خوابشان، سر مطالعاتشان، درباره قرآن خواندنشان، درس خواندنشان،…

من در آن یک سال واقعاً می دیدم که بچه ها همگی حرکت می کنند …گویا چراغی فرا راه بچه ها روشن کرده اند و همین طور دارد حرکت می کند و بچه ها به دنبال آن می روند که خیلی از شهدای والفجر۸  اکثراً بچه هایی بودند که در این یکسال روحیاتشان در اثر شهادت مرحوم محمدعلی متأثر شده بود مثل شهید مشتاق، شهید شاحیدر، شهید آبزاده، شهید پلنگجی اینها بچه هایی بودند که مرتب مرحوم محمدعلی را در خواب می دیدند و …

حسن مشیری